Bright Thursday keizercompetitie, ronde 13

Blue Monday is de zogenaamd deprimerendste dag van het jaar. Het valt meestal op de derde maandag van januari. Ik kreeg donderdag in de loop van de dag Blue Thursday-gevoelens. In de ochtend had ik nog het vooruitzicht op een clubavond met misschien wel tien interne partijen. Daar verheugde ik me op, want niet alleen is het lekker spelen in een goed gevulde zaal, ook om een leuke indeling te maken kun je het beste zo veel mogelijk spelers hebben. Maar door het aantal afmeldingen (ieder voor zich met plausibele redenen hoor, daar niet van) liep de verwachting terug naar negen, acht, misschien zelfs maar zeven potjes en werd ik chagrijniger en chagrijniger.

Nou goed, het gaat natuurlijk altijd om wie er wél zijn en de zeven partijen die er uiteindelijk uitrolden waren mooi uitgebalanceerd. Ieder had een tegenstander van gelijkwaardig niveau en in vier van de zeven gevallen waren dat partijen waarvan de spelers dit seizoen nog niet eerder tegen elkaar gespeeld hadden. Er werden op alle borden fanatieke gevechten gevoerd, die leuk waren om te volgen en de vijf remises en twee niet-remises die uiteindelijk genoteerd werden waren zonder uitzondering de uitkomst van initiatiefrijk spel en een dappere instelling.

En zo sloeg mijn stemming naarmate de avond vorderde helemaal om en werd het een heuse Bright Thursday.

Voor het meeste spektakel zorgden Ted en Robert. Al vanaf zet 6 werd er materiaal geofferd dat het een aard had, over en weer werden in de loop van de avond remise-aanboden afgeslagen en het einde van de partij kwam pas nadat zwart ook zijn laatste kans op tegenspel had zien vervliegen.

 

 

De partij van de avond was die tussen Aad en Colleen. Van deze partij ontving ik het commentaar van beide spelers, wat een leerzaam inkijkje geeft.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *