| 14 februari 2014 (door Rob de Haan) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| In een wedstrijd waarin geen enkel gelijkspel werd overeengekomen (het ging op veel borden hard tegen hard) zegevierde ons eerste achttal op 8 februari over het tweede team van Santpoort en klom het daarmee weer een stapje hoger op de ranglijst. Het vertrouwen groeit dat we ons in deze sterke Promotieklasse zullen kunnen handhaven.
Helaas bleek Yehuda Pelter op het laatste moment door ziekte verhinderd, zodat teamleider Arp mij een paar uur voor de wedstrijd moest vragen in te vallen. Ik vond de sterke en heel snel spelende Dave Looijer tegenover me en ik bleek nog altijd niet gewend aan het gewijzigde speeltempo, zodat ik al rond de twintigste zet in lichte tijdnood verkeerde. Te snel ruilde ik toen enkele lichte stukken en de dames, waarna ik in een slecht eindspel verzeilde. Dat was niet te houden, ik werd klem gezet en met een aardige combinatie maakte Dave het uit. Daarvoor en naast mij had Frans Arp echter met een gemeen gambietje ons team al op voorsprong gebracht en Fer Mesman voegde er nog een vol punt aan toe. Zo kwamen we dus al vrij snel op 2-1. De stellingen van Leo, Loek en Paul zagen er halverwege de wedstijd ook heel goed uit. Loek speelde tegen het zusje van Dave, Cheryl, die weliswaar nog geen hoge rating heeft, maar intussen al wel drie keer in dit team had gewonnen! Maar al snel kwam aan het licht dat zij nog niet alle geheimen van het Siciliaans heeft doorgrond. Ze verloor enkele pionnen, werd door de secuur spelende Loek steeds verder teruggedrongen en moest haar eerste nul incasseren. Aan het eerste bord tornde Aad de Bruijn met zwart op tegen Martijn de Roode. Hij wist een goed gedekte zwarte pion op g3 te brengen zodat de witte koning op g1 steeds op zijn tellen moest passen. Toch had wit duidelijk voordeel met zijn binnengedrongen torens op de zesde en zevende lijn. Ze ruimden de pionnen op rond de (lang gerokeerde) zwarte koning en Aad moest heel precies spelen om niet meteen te worden matgezet. In het viertoreneindspel dat was ontstaan kon vervolgens de witte koning op mars naar de nog lang uitblijvende overwinning. Dat kon de pret al niet meer drukken. Want Leo en Loek verzilverden vlot hun intussen behaalde materiële voordeel, en ook Sander wist met zwart zijn tegenstander tot overgave te dwingen. Hoe dat ging moet hij mij nog eens uitleggen, ik had er aanvankelijk niet zoveel fiducie in. Tenslotte Paul, die zelf meende (misschien terecht) op voordeel te staan tegen Wim Gravemaker. Paul had (met wit spelend) de kwaliteit veroverd, maar dat was misschien een Pyrrhus-geschenk van zijn tegenstander. Met zijn opgerukte pionnen en actieve loper had Wim zoveel spel, dat Paul de kwaliteit weer prijs gaf. In het toreneindspel dat toen ontstond was de zwarte koning eerder in het centrum dan de witte en bleken de witte pionnen heel zwak. Wim kon vrij gemakkelijk een punt voor Santpoort tegenscoren. De totaalindruk blijft echter heel positief: een mooie 5-3 zege. En we gaan door!
|
