HadieSchill… overmorgen een bekerwedstrijd… thuis met Arp, Vos en mij… doe je mee? Appje van Paul Neering op dinsdagmiddag. Ah oke, oke! Tegen wie? Zelf opgezocht: tegen Aris de Heer, sympathiek kluppie uit Midden-Beemster. Ik zegde toe, maar dat lag niet aan Aris de Heer, eerder aan het solidariteitsprincipe (dat ik wel eens geschonden heb, en dat moet ook kunnen).
Daardoor nam ik voor de derde keer in een week achter een schaakbord plaats voor een externe wedstrijd, met de gedachte: ik zit, ik doe een zet, en nog een, en zie wel. Ik dacht eerst nog even puberaal als recalcitrant: wat is schaken toch leuk en mooi en prachtig en kunstig en kunstzinnig! O, wat ontzettend boeiend. Moet je eerst pensionado worden om dat ten volle te beseffen?
Enige verwringing van de geest is mij bij tijd en wijle niet vreemd, misschien wel door een structureel gebrek aan energie dan wel een ‘vol hoofd’ (Doet u alles met uw hoofd? Bestel nu de clear-mind-energizer voor maar 599,- euro bij ‘Klokko presenteert’, u bespaart maar liefst 300 euro!!!). https://www.youtube.com/watch?v=13zg3tXvDvI
Soms denk ik in alle verwringing: die mijnheer daar in het Witte Huis zegt verschrikkelijk zinnige dingen, maar waarom laat hij altijd die lange rode stropdas tussen zijn benen hangen? Is dat niet te missen symboliek van een selfmade business man (You don’t have the cards!) of juist een verlaat kledingadvies van Stormy Daniels? (Dear mr president, is that a gun in your pocket or are you just glad to see me?)
O nee, andere vrouw, andere tijd, andere wereld.
En wat te denken van die grote kleine schaker in het Kremlin? Zijn gezichtsexpressie kent geen grenzen en zijn zelfreflectie ook niet. Wellicht heb ik me jarenlang laten hersenspoelen door westerse media die menen dat de NAVO er geen imperialistische politiek op na houdt. De schellen zijn van mijn ogen gevallen. En trouwens, was de rol van de Amerikanen vlak na 1945 niet wat al te altruïstisch en vol geldverspilling, met die belachelijke Marshallhulp enzo?
Maar goede relativering verdringt ook verwrongen gedachten. Gelukkig. Als pensionado kun je ook gezegend zijn met wolken van kleinkinderen die hun grootvader in hun enthousiasme meeslepen naar het einde van de dag (nee, opa moet voorlezen). Mijn kinderen zijn de peutertijd inmiddels allang ontstegen, maar geen van drieën heeft zich al onledig gehouden met ‘de voortplanting’. Ikke niet weten. Dus is er nog geen grootvader Schill (gaat nog wel even duren). Dus ruim baan voor het schaken! Energie! De wil om te winnen! Dame-offers. Tak, tak, tak! Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Schill, het onverzadigbare schaakmonster. Komt dat zien!
–0–
Aldus trof ik mezelf op 13 maart jongstleden aan bij bord 1. Tegenover me Thomas Broek (bescheiden, innemend en op het oog nog immer onverwoestbaar positief na forse fysieke malheur enige jaren terug). Thomas ken ik van trainingen bij Jop Delemarre in pre-coronatijden. Heb ik goede herinneringen aan. Duffe dinsdagavonden werden in Beverwijk gevuld met aangename schaakinzichten. Paul was daar ook bij.
Na een valse start in de gouden groep van het bekerschaak (verlies tegen ’t Saense paard op een verdwaalde vrijdagavond begin januari) mochten we nu doorstromen naar de ‘Europa League’ van de NHSB-beker waarbij aangetekend dat Aad de Bruijn niet mee mocht doen wegens een te hoge rating op 1 oktober jongstleden, en ik juist wel (Nou moeder, daar was ik wel heel blij om, maar ik had liever een date gehad met een lekkere …..).
–0–
De wedstrijd tegen Aris de Heer eindigde in 2-2, waarbij de nederlaag van Frans Arp op bord 2 niet opwoog tegen de zege van Jan Vos op bord 3. Frans was met zijn gedachten elders, of beter: hij merkte dat de gangen van zijn gedachten stofvrij gemaakt moesten worden, zo zei hij achteraf. Tegenstander Marc Holla won na een Scandinavisch gambiet (1 e4 d5 2 ed5 c6) met zwart een pion op de damevleugel (a3) en verwierf zich alle positionele voordelen die hij zich maar kon wensen (een vrijpion op e4, een loeisterk ros op d5 en open lijnen voor zijn torens). Daar kon Frans weinig tegenover stellen: ik wilde wel aanvallen op de koningsvleugel maar daar kwam niets van terecht. Hij streek de vlag en besloot ‘de stofzuiger van zijn geest’ eens aan te zetten. Misschien helpt dat.
Van de andere partijen heb ik weinig meegekregen. Dat was een goed teken: mijn aandacht ging vooral uit naar mijn eigen stelling, met af en toe een schuine blik op het gestuntel van Ajax-B (correctie Ajax-A) tegen Eintracht Frankfurt. Niet te vaak die barruimte in lopen. Dat leidt alleen maar af.
Keimpe Knijft had al vroeger op de avond geremiseerd.
Jan Vos speelde een lekkere partij tegen Ron de Vink op bord 3, die na een misser in de opening (9. b4) zijn stelling in enkele zetten wel erg tochtig zag worden langs de diagonaal a7-g1. Jan won een pion en liet niet meer los.
De partij tussen Thomas Broek en uw reporter eindigde na een toch niet heel vlakke strijd plots in remise. Wit won in de opening een pion, maar na wat schermutselingen rondom de twintigste zet (Pe5-d3-f4, f7-f6, e7-e5) greep zwart het initiatief na 23. Dxf5, mede dankzij het loperpaar.
We keken elkaar aan. Thomas stak zijn hand uit en zei: ik ben tevreden
met remise… Ik schudde zijn hand, want ik had nog ca 3 minuten en hij een
kwartier. Sympathiek aanbod.
Aldus bekert Aris de Heer verder!
Schill
Mooi Sander, hoe krijg je het voor elkaar, twee keer in een paar dagen tijd zo’n superloper op f3!!