| 6 december 2015 (door Paul Neering) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Afgelopen vrijdag speelde het tweede van het Spaarne tegen het vierde team van Santpoort. Van tevoren moest er door de teamleider het nodige gedaan worden om een representatief zes tal op te trommelen, omdat de vrijdagavond niet erg populair is als speelavond. Ondanks de afwezigheid van Rob de Haan en Wim Hoffenaar zijn we toch nog op volle sterkte afgereisd naar Velserbroek.
Onze tegenstanders zijn op papier de grootste concurrent voor het kampioenschap, dus bij een eventuele winst zouden we een goede stap maken. Vorig seizoen viel tegen Santpoort 4 alles onze kant op, maar deze keer was het na een uur spelen duidelijk: dit wordt een zware dobber. Op bord 4 Paul Mathot (1638) tegen Ronald Hoekstra (1731) en op bord 6 Florin Omota (1605) tegen Ouker de Jong (1692) dreigde het al snel mis te gaan. Paul Mathot, met een dikke centrumpion minder, had een mentale opkikker nodig (op het juiste moment een hoofdknikje van teamleider) om daarna zijn rug te rechten en zijn partij proberen te keepen. Ernstiger was de positie van Florin die een openingsfout maakte en daarna verder moest met een open koningsvleugel plus een killer van een paard op f5 dat de hele partij dreigde met dood en verderf. Op bord 3 Paul Ruber (2030) tegen Rob Buschman (1640) een tactische opstelling. Daar gebeurde, na een rustige opening, nagenoeg niets en onze topman moest zich na zetherhaling schikken in een remise. Deze opsteker voor Santpoort werd versterkt toen Arun Karwal (1832) tegen Douwe van Rees (1794) pardoes een vol stuk cadeau deed in een voor Arun licht voordelige stand. Dus een tussenstand van ½ – 1½ in het voordeel van onze tegenstanders. Intussen op bord 6 speelde Florin, met alles in zich, een geweldige verdediging om dat vreselijke paard op f5 op zijn plaats te houden. Juist toen er weer enig licht begon te schijnen sloeg het noodlot alsnog toe. Het paard had zich na 16 zetten bewogen en wel, indirect, richting de zwarte koning. Florin raakte zijn toren aan om de aanval te pareren, zag in een flits dat de beoogde zet torenverlies zou inhouden en dacht vervolgens een kwartier na waar de toren wel geplaatst kon worden. Na enkele zetten kwam het antwoord: nergens, want torenverlies bleek onafwendbaar. En dus ½ – 2½, met Paul Mathot nog altijd in de touwen maar niet knockout. Op de andere borden ging het voorspoediger, hoewel op bord 1 Joost Jansen (1720) tegen Leo Kruisselbrink (1460) een hele klus had pionwinst in een dichtgeschoven stelling naar voren te brengen. Hetzelfde ging op voor bord 5 Pim Abbestee (1542) tegen Martin Bender (1536). Beiden hadden er bijna de hele avond voor nodig, maar er moest gewonnen worden om een resultaat mee naar huis te nemen. Beiden slaagde voorbeeldig. Pim kwam met zijn dame binnen zonder te kloppen en zette zijn tegenstander praktisch mat en Joost vlagde zijn tegenstander in gewonnen stelling. Tussenstand 2½ – 2½, dus terug naar bord 4. Inmiddels kreeg bord 4 veel bekijks omdat hier de beslissing zou vallen. Paul speelde al geruime tijd op de geleende 10 sec per zet maar ondanks deze handicap had Paul de verloren pion weer heroverd. Zijn tegenstander was ook in tijdnood, dus viel er veel te genieten voor de omstanders. Kapotgestreden kozen de strijders voor een halfje wat de eindstand bracht op 3 – 3 en blijven we in de race voor promotie!!
|
