Op weg terug naar huis van een dagje in Voorburg ben ik gisteravond nog even uitgestapt in Nieuw-Vennep, waar ons tweede team een uitwedstrijd speelde tegen de koploper in klasse 2D. Ik heb er geen spijt van gehad, want het werd een opmerkelijke avond.
Bij binnenkomst, rond half 10, trof ik al meteen Paul Neering in de analyseruimte. Hij had snel verloren door een openingsfoutje. In de speelzaal waren de andere vijf partijen nog in evenwicht, de strijd kon beginnen. In de partij van Jeroen Loos ging korte tijd later een stuk verloren en ondanks agressief tegenspel lukte hem het niet om de kansen te doen keren; spoedig stond de tweede nul op het formulier.
Er ging nog meer fout, want ook Pim Abbestee kwam materiaal achter in een hopeloze stelling. Maar hij had zijn dame nog en speelde dus door. Paul Mathot was met een prachtige partij bezig en nadat eerst een paard en later een pion op f6 in de vijandelijke stelling boorde kwam de toren majestueus over de g-lijn binnen voor het betere sloopwerk; het punt leek aanstaande. Robert Balm speelde een nette geconcentreerde partij en had een gelijkwaardige stelling bij het ingaan van het eindspel. Jan Vos had het lastig met een aanval op zijn pionnen op de a- en b-lijn, verloor er één, maar kundig torenspel hield de kansen in leven.
Dit alles overwegende leek een kleine nederlaag op komst, maar dat veranderde door een dramatische ontwikkeling op bord 6. Ik stond er net even naar te kijken en zag dat Pim op de volgende zet een grappig paardvorkje op de koning en de dame had. Maar wit was nog aan zet en kon dat zo makkelijk voorkomen. Ik was al doorgelopen naar een volgend bord toen ik ineens een enorme kreun achter me hoorde: Pims tegenstander, het vorkje was niet voorkomen en hij zag het meteen. Er werd nog heel even doorgespeeld, maar Pim won, geheel onterecht, maar toch! 2-1.
Roberts partij was inmiddels in de echte slotfase gekomen: Robert een paard en vijf pionnen tegen een loper en vijf pionnen. Zelf heb ik dan liever het paard, maar de theorie zegt dat de loper sterker is. Het hangt van de stelling af natuurlijk, maar in dit geval bleek inderdaad de partij met de loper te winnen. Helaas, maar niet slecht gespeeld van Robert. 3-1.
Het enige probleem dat Paul nog had was de klok. Hij had een gewonnen stelling, maar was in zijn laatste twee minuten (tegenstander nog drie kwartier). Een paar kleine onnauwkeurigheden kostten een pion en plotseling was winst geen zekerheidje meer. Remise was wel in de pocket, maar dan moet je wel blijven zetten. En toen viel er een vlag, dramatisch einde van wat een mooie overwinning had moeten zijn. 4-1.
Jan was nog steeds aan het overleven en zijn opponent werd ook steeds zenuwachtiger. Ondanks twee verbonden vrijpionnen kon deze niet voorkomen dat Jan steeds schaakjes bleef geven en na een ondoordachte paardruil stond er ineens een onstuitbare witte pion op d6. Met een vertwijfelde klap op zijn voorhoofd gaf zwart al te kennen zich schromelijk vergist te hebben, maar toch vocht hij nog twintig zetten door tot ook de laatste remisekans verdwenen was. 4-2.
Dit was toch wel weer een ouderwets avondje schaken met dit keer helaas geen goede afloop voor ons, maar om te zeggen dat het saai was, nee! Overigens is De Vennep met deze overwinning zeker van de poulewinst en van promotie naar de 1e klasse. Gefeliciteerd!!
Dank Bert, mooi verslag, en ook nog voor het noteren van mijn tijdnoodzetten!