Dat gelukte ook Frank (bord 2) en Gerda (bord 3). Beiden zijn door de wol geverfd en zeer goed in staat om spelers van het niveau 1600-1700 een lastige avond te bezorgen, hetgeen ook nu weer bleek. André (bord 4) had te maken met een ratingverschil van meer dan 500 in zijn nadeel, hield heel lang een gelijke stelling, maar moest uiteindelijk toch capituleren. Dat verlies werd goed gemaakt door Michiel (bord 5), die al vroeg in de partij een stuk won en het daarna solide uitschoof.

De laatste partij die nog bezig was was de partij van John op bord 6. John had materiaal geofferd en kreeg daar aanvalskansen voor terug, maar toen de brand geblust was resteerde een mindere stelling. John toonde echter veerkracht en na wisselende winstkansen resteerde een eindspel van loper tegen pion: remise. Daarmee kwam een einde aan een boeiende avond en beide teams waren tevreden met de deling van de punten. De volgende ronde is op vrijdag 13 november, uit in Zandvoort.

Maar afgelopen donderdag wonnen we ook de vierde wedstrijd, tegen Het Paard van Ree, een uitwedstrijd die om logistieke redenen in de Laan van Berlijn werd gespeeld. Nou hebben wij één voordeel ten opzichte van de andere teams in de derde klasse E. Als bij ons een paar vaste teamleden niet beschikbaar zijn, dan hebben we de luxe-invallers Marco Deurloo en Wim Eiselin achter de hand. Dat was al zo in december en dat was ook in deze wedstrijd het geval.

Al vrij spoedig hadden zij ons een 1,5-0,5 voorsprong bezorgd. Marco overspeelde Lex de Jager, Wim neutraliseerde met groot gemak het spel van Dennis Krassenburg. Voor het overige leken wij op dat moment stabiel op weg naar een 4-2 nederlaag, want Frank Otten en Robert Balm stonden hopeloos, Gerda Schiermeier een pion achter en ook uit mijn partij leek maximaal remise te peuren. Maar toen moest de avond nog beginnen.

Gerda hield tegen Marc van der Meij knap stand en plaatste op een goed moment een remise-aanbod, dat na ampele overweging werd aangenomen. In mijn partij maakte Roberto Ierschot een kolossale blunder, waarna hij twee zetten later mat stond. Ineens waren er drie bordpunten binnen en werd de 3-3 al gevierd.

Maar dan reken je buiten Robert. Terwijl Frank tegen Wolter Vos inderdaad moest opgeven, speelde hij met een stuk minder, maar met veel meer tijd op de klok dan Huub de Vries, driftig door. En jawel, ineens liet Huub dat stuk vóór ongedekt achter en á tempo griste Robert het van het bord. De stelling die overbleef was potremise, maar Robert zou zeker doorgespeeld hebben tot het gaatje als hem niet door zijn teamleider gevraagd was om voor de winst in de wedstrijd maar remise aan te bieden.

Over drie weken spelen we thuis tegen Assendelft. Nou, die zijn echt veel te sterk hoor!!! (??)

De eerste wedstrijd, twee weken geleden thuis tegen Kennemer Combinatie 7, leverde zeer verrassend de eerste overwinning in tweeënhalf jaar op: 3,5-2,5. Frank Otten kwam al snel een stuk voor tegen Albert-Jan Pots, wat na enige tijd lang het eerste punt opleverde. Robert Balm wist remise overeen te komen met Ad Gorissen. nadat Ad een stuk had geofferd in een veelbelovende aanval op Roberts koning. Peter van Harn bood al in een heel vroeg stadium remise aan tegen Henk Roosink, maar die was gekomen om te schaken en speelde dus door. Dat deed Peter toen ook maar en op z’n best, want hij won vervolgens mooi: 2,5-0,5 voor ons! Zelf verloor ik steeds meer terrein tegen Keimpe Knijft en moest opgeven. Gerda Schiermeier had tegen Frank Sala weliswaar drie pionnen minder, maar haar stukken stonden veel beter, dat gaf nog hoop op een halfje. John Post speelde tegen Jelle Koeman de spannendste partij van de avond en werd de held door het beslissende punt binnen te brengen. Dat Gerda het daarna toch niet redde was niet zo erg, de overwinning was al een feit.

Elf dagen later, afgelopen maandag, volgde de tweede wedstrijd, in Hillegom tegen De Uil 4. We waren optimistisch gestemd, maar dat het zo goed af zou lopen hadden we niet verwacht: 5-1! Het team van De Uil was een gelijkwaardige tegenstander, maar het viel deze wedstrijd allemaal onze kant op. Robert brak de ban door tegen Jacob van Aalst het maximale te halen uit een stelling die menig ander als potremise zou hebben aangemerkt: 1-0. Het volgende punt kwam van Gerda, die een stuk veroverde en daarna korte metten maakte met Jan Plomp. Peter was alweer geweldig in vorm en overklaste de toch niet onaardige schaker Gerard Draaisma: 3-0. In mijn partij tegen Anton Warmerdam speelde ik lange tijd met twee pionnen meer, maar het resterende toreneindspel bleek toch niet meer dan remise op te leveren. John deed nog een duit in het zakje door Kick van Rooyen te verslaan en Frank besloot tenslotte, om tijdnood te voorkomen, tegen Piet Muller tot remise.

De volgende klus wacht 11 december thuis tegen Aalsmeer 4. Toch maar eens in de gaten blijven houden, dat Het Spaarne 3. Er kunnen nog mooie dingen van komen, in de derde klasse!