Afgelopen dinsdag speelde tijdnood, in de speelzaal van schaakvereniging Het Witte Paard te Haarlem, een belangrijke rol wat betreft de einduitslag. Op bord 5 vocht onze Paul Mathot een verbeten strijd uit tegen Marco Boekhout. Na lange tijd, met de zwarte stukken, een kwaliteit te hebben voorgestaan en met een betere stelling gooide de witspeler de knuppel in het hoenderhok. Door middel van een wanhoopspaardoffer op f4 trachtte de witspeler optimaal gebruik te maken van de tijdnood van de zwartspeler, wat wonderwel lukte. De materiële voorsprong van een volle toren verdween als sneeuw voor de zon. Eerst gaf Paul een volle loper weg en 6 zetten later was het pleit beslecht door het overzien van een paardvork. Resultaat: Paul volkomen uit het lood geslagen, gaf op en daarmee verloor het Spaarne de hoop op een gelijkspel.

Dat er niet meer inzat kwam mede door ondergetekende die met een vrijpion meer laf remise aanbood vanwege vermeende vermoeidheid (?!). Dus op bord 3 Paul Neering vs. René Schulenberg remise.  
Het moest dus van de anderen komen. Maar invaller Robert Balm, met zwart, op bord 4 had geen kans tegen Lex van Aalderen. Witte torens vielen de zwarte stelling binnen en er was geen houden aan. Ook Florin Omota moest zijn meerdere erkennen op bord 6 tegen Patrick v.d. Oord. Achteraf zei Florin dat hij nog moest wennen vanwege promotie van derde naar tweede klasse. Deze klasse is beduidend sterker, maar Florin had een gelijke rating t.o.v. zijn tegenstander. Dus een mooi compliment van de Spaarne speler naar zijn opponent dat deze sterker speelde en verdient het volle punt binnen haalde. Wel dus een derde nul!

Zijn er dan geen lichtpuntjes? Jawel! Joost Jansen, met zwart nota bene, presteerde het om voor de negende keer op rij zijn externe partij te winnen! Tegen Bart de Valk heeft hij ervoor moeten werken, maar op bord 2 brak het licht door gezien de brede glimlacht van Joost. Een andere topper in de externe competitie was Pim Abbestee, die genoegen nam met remise in een wat minder eindspel, spelend op bord 7 tegen Jan van Dorsselaar. Achteraf zei Pim dat zijn tegenstander vroeger een 2000 rating had en aldus stapte Pim tevreden rond.

Op bord 8 leek Wim Hoffenaar, na eerst goed te hebben gestaan, regelrecht te gaan verliezen. Maar op prachtige wijze hield Wim tegenstander Bob Crezee op remise. Let wel: Koning + Toren (Wim) tegen Koning + Toren en twee verbonden vrijpionnen op de g- en h-lijn (Bob). Klasse!

En tenslotte het eindspel van onze eerste bordspeler Paul Ruber. Rustig spelbeeld waar Paul met wit een betere stelling met paard tegen loper lange tijd mocht hopen op winst. Maar tegenstander de Ruijter hield met 100 loperzetten de stand in evenwicht.

Eindresultaat HWP 5 vs. Spaarne 2: 5-3. Uiteindelijke een terechte overwinning voor HWP.

Volgende ronde … nieuwe kansen.

Na ruim twee jaar werden de houtjes met de bordnummers 7 en 8 weer gebruikt bij Het Spaarne. De verdiende promotie naar de tweede klasse betekende dat Het Spaarne 2 weer een achttal is en de eerste wedstrijd eindigde meteen in een verrassende overwinning.

Daar zag het lange tijd niet naar uit deze avond. Naast de nestor Ad Hendrikse troffen we bij Kennemer Combinatie 4 achter de borden louter spelers uit de vroegere jeugd van Het Spaarne en zij hebben de laatste jaren flinke progressie geboekt. Toch kwamen we goed uit de opening, slechts op bord 6 en 7 was na een uur spel het evenwicht enigszins verstoord. Florin (6) had een pionnetje of twee veroverd in een attractieve stelling tegen Fréderique Lacourt, Wim (7) daarentegen stond onder de druk van twee witte centrumpionnen op de vijfde rij van Yashin van Kesteren.

Toch vielen de eerste uitslagen al vroeg te noteren: Paul Ruber (1) en Edwyn Mesman besloten tot remise, terwijl Paul Mathot (3) plotseling werd overrompeld door een typische Jonathan de Kleuver-actie. Langzamerhand begon het idee post te vatten dat we tevreden moesten zijn met een niet al te grote nederlaag tegen een op papier veel sterkere tegenstander. Wim worstelde moedig door, maar zijn stelling werd steeds beroerder en op geen enkel bord leek er veel meer dan remise in te zitten. Joost (2), Paul Neering (5) en Pim (8) stonden weliswaar nog lang niet verloren, maar wel een pion achter, Fréderique ontwikkelde tegen Florin goed tegenspel en op bord 4 (Rob de Haan tegen Bart Feltman) werd nauwkeurig het evenwicht bewaard.

Tegen half elf werd op 4 inderdaad remise bereikt, won Florin toch en moest Wim de vlag strijken. 3-2 Achter, alles nog steeds onder controle van Kennemer Combinatie.

Toen brak een magisch halfuurtje aan. Captain Paul Neering en Ad Hendrikse speelden een meesterlijke partij op een veel te laag bord. Dan lijkt Ad met twee vrijpionnen door te breken, maar Paul toont alles onder controle te hebben en de partij krijgt de onvermijdelijke uitslag: remise. Terwijl de heren op de gang nog even stonden na te praten vonden in de speelzaal macabere gebeurtenissen plaats. Vlad Omota had tegen Joost een eindspel bereikt met beiden een loper op de zwarte velden, vier tegen drie pionnen en een iets actievere koning, hij had de remise dus al binnen en kon op zijn gemak (want Joost had natuurlijk weer veel meer tijd gebruikt) uitzoeken of er misschien nog meer in zat. Wat er precies mis ging was nauwelijks te volgen, maar in geen tijd verloor hij drie pionnen en … de partij: 3½-3½.

Tezelfdertijd was Pim de koning van Aldo Hennink aan het opjagen, schoot Aldo’s dame te hulp, die hij pardoes verloor. Het eindspel van dame tegen toren was glad gewonnen en dat kun je aan Pim wel over laten: 4½-3½, Het Spaarne 2 wint!!

De eerste punten beschouwen we nu nog maar als punten in de strijd voor handhaving, maar als dit mogelijk is tegen het sterkste team in de 2e klasse C, wat zit er dan nog meer in het vat? We gaan het zien, de eerstvolgende wedstrijd is dinsdag 1 november op de Zijlweg.

Jawel, het tweede team van schaakvereniging ’t Spaarne is kampioen van de 3e klasse onderbond. Hoewel we een karrenvracht aan ratingpunten mee brachten naar de overige teams van het afgelopen seizoen en wij geen enkele match hebben verloren zat Santpoort 4 ons voortdurend op de hielen. Ook zij verloren geen enkele match en zij zullen zich nog wel achter de oren krabben vanwege de kansen die zij kregen in onze onderlinge match toen blunders van Arun Karwal en Florin Omota hun team op een riante voorsprong kwam. Maar het ene halve puntje kwam er niet doordat Paul Mathot uit een verloren stelling het halve punt redde en zo de eindstand van 3-3.

Op 31 maart onze laatste wedstrijd tegen het HWP 9 leek een formaliteit te worden. Op papier leken we onverslaanbaar en de wedstrijdleider bracht reeds voor de match champagne, sigaren en bloemen mee dat door enkele leden van HWP werd gezien. Een enorme motivatie golf streek over het team van HWP heen en onverwachts moesten de heren van ’t Spaarne alle zeilen bijzetten om de winst binnen te halen.

Zij zetten hun sterkste man op het laatste bord Stephan Blaas (1612) tegen Florin Omota maar die gaf geen krimp. Partij keurig in balans met een natuurlijk uitslag als gevolg: 0.5-0.5.

Rob de Haan en Paul Mathot hadden tezamen 400 ratings meer dan Richard Fitschy (1566) en Wim de Ruig (1437). Maar lange tijd waren deze verschillen niet op het bord terug te zien. Wim de Ruig kwam zelfs beter te staan maar wist zijn plus pion niet om te zetten in winst 0.5-0.5 en Rob wist pas, toen de complicaties het grootst waren, zijn rating kracht te laten gelden en behaalde uiteindelijk de volle winst nadat heer Fritschy een remise aanbod had geweigerd.

Op bord 3 speelde Arun Karwal tegen Ger Dekker (1420), vroeger Spaarne lid in de tijd van Bouwmeester, nu spelend voor HWP. En ondanks de grote rating verschillen hield ook hier hield de heer Dekker uren stand, ondanks of wellicht dankzij een 1.f4 opening. Uiteindelijk toch een dik punt voor Karwal die, dat moet worden gezegd, geen enkel moment in gevaar is geweest.

Onze grootmeester Paul Ruber trad aan tegen Frits Bakkes (1515) en deze Frits had geen last van het feit dat hier een verschil van 500 rating aan sterkte op het bord zou zijn. Ziedend van energie plaatste hij een aanval ten kosten van een kwaliteit en later een stuk waarvan Paul toch een half uur bedenktijd nodig had om de angel uit het spel van wit te krijgen. Wat resteerde was toch gewoon een vol punt van onze man uit Heemstede.

Baas over baas, de reserve man op deze kampioenswedstrijd was Pim Abbestee met een totaal score van 5 uit 5. Een 100% score gebeurt niet vaak en is een felicitatie waard!!

Echter, het kan worden overtroffen. Joost Jansen had op bord 2 de kans om 7 uit 7 te scoren en slaagde hierin glansrijk in tegen Ton Deutekom (1603). Joost Jansen, FIDE arbiter van internationaal niveau, werd na afloop speciaal geëerd door de overige teamleden met de champagne, sigaren en bloemen. Jawel, daarvoor was het één en ander ingekocht. Voor Joost dus dubbel feest, 100% plus een kampioenschap.

Mogen het volgend seizoen net zo goed gaan. Hulde aan alle spelers (en invaller Robert Balm) van het tweede.

Paul Neering

	S.V. Het Spaarne 2	1760	HWP Haarlem 9	1525	5	1
1.	Paul Ruber	2030	Frits Bakkes	1515	1	0
2.	Joost Jansen	1720	Ton Deutekom	1603	1	0
3.	Arun Karwal	1832	Ger Dekker	1420	1	0
4.	Paul Mathot	1638	Willem de Ruig	1437	½	½
5.	Rob de Haan	1736	Richard Fritschy	1566	1	0
6.	Florin Omota	1605	Stephan Blaas	1612	½	½

Afgelopen donderdag speelde het tweede van het Spaarne tegen het vierde team van Aalsmeer. Op papier zouden we op alle borden een duidelijke rating voorsprong hebben en dus ging de teamleider ervan uit dat het Spaarne 2 ook deze ronde de winst naar zich toe zou trekken. Dat dit, voor de tweede maal dit seizoen, een 6-0 overwinning werd was toch wel een verrassing.

Op bord 1 speelde Paul Ruber tegen Leo Buis (1459) die langzaam maar zeker van het bord werd geduwd en op bord 2 deed Joost Jansen tegen Jos Bakker (1575) hetzelfde waardoor Joost nu 6 uit 6 heeft gescoord!! Paul Mathot verklaarde na afloop een wending over het hoofd te hebben gezien, maar zag tijdens het middelspel zijn tegenstander Marco Hutter (1319) mindere zetten doen en ten slotte een blunder begaan. Marco zag in een voor hem lastige stelling een penning van de dame over het hoofd, waardoor ook Paul het volle punt binnenhaalde.

Rob de Haan op bord 4 was tegen Tom van der Zee (1373) het eerste klaar. Een snelle en regelmatige overwinning waarin de voorsprong van een kleine 400 rating zich deed gelden.
Interessanter was de partij tussen Florin Omota vs. Fred Buskermolen (1663) op bord 5. Deze partij was door de tactische opstelling van Aalsmeer de enige waar onze tegenstander een hogere rating had.
Na een rustige opening met zwart kwam Florin in het voordeel toen hij het centrum in handen kreeg door het opspelen van de centrum pionnen. Toen ook zijn toren diep was binnen gedrongen leek het punt binnen. Een moment van onoplettendheid zorgde er echter ervoor dat Florin de kwaliteit weggaf, plus de samenwerking van de overige stukken, en hij stond toen in hogere zin verloren. Zijn tegenstander moest het wel doen met een grote tijdnood en kreeg ook nog een tijdstaf van twee minuten wegens het uitvoeren van een onreglementaire zet. Hoewel ook Florin in grote tijdnood kwam bleef hij kalmer en op tactiek haalde hij toch nog de partij binnen. Zuur voor Fred en opluchting voor Florin.

Tenslotte onze man Pim Abbestee tegen de ratingloze Gerard van Beek. Pim kwam beter uit de opening maar dat verzandde tijdens het middenspel. Pas in het verre eindspel, waar het nog alle kanten op had kunnen gaan, bleek de routine van Pim de doorslag te geven. Ook Pim staat nu op een 100% score, 5 uit 5!!!

Aanstaande donderdag de thuiswedstrijd tegen HWP. Winnen we die, dan wacht ons het kampioenschap en terugkeer naar de tweede klasse.

Bloemen en champagne worden pas na de wedstrijd van komende donderdag besteld, we verkopen de huid niet voordat de beer geschoten is.

Schaakgroet Paul Neering

	S.V. Het Spaarne 2	1711	S.C. Aalsmeer 3	1477	6	0
1.	Paul Ruber	2030	Leo Buis	1459	1	0
2.	Joost Jansen	1720	Jos Bakker	1575	1	0
3.	Paul Mathot	1638	Marco Hutters	1319	1	0
4.	Rob de Haan	1736	Tom van der Zee	1373	1	0
5.	Florin Omota	1605	Fred Buskermolen	1663	1	0
6.	Pim Abbestee	1542	Gerard van Beek		1	0

Maandag 22 februari speelde ons tweede team de derby tegen de Heemsteedse Schaakclub. In zijn welkomstwoord wees Jan Verhagen erop dat de bezoekers, ons team dus, in de race waren voor het kampioenschap, terwijl de thuisploeg het hele jaar al met de rug tegen de muur speelde. Ook letterlijk trouwens. Het clublokaal aan de Franz Schubertlaan heeft namelijk maar zeer bescheiden afmetingen. Toch stonden er ook nog enkele tafels en stoelen voor leden van HSC die niet in dit tweede team, maar in de interne competitie speelden.

	Heemsteedse S.C. 2	1398	S.V. Het Spaarne 2	1708	1½	4½
1.	André Clemens	1446	Paul Ruber	2030	0	1
2.	Henk Post	1225	Joost Jansen	1720	0	1
3.	Piet Stofberg	1486	Paul Mathot	1638	0	1
4.	Jan Visscher	1558	Rob de Haan	1736	½	½
5.	Peter van Harn	1385	Florin Omota	1605	0	1
6.	Johan Kramer Glijnis	1290	Wim Hoffenaar	1522	1	0

Onze witspelers zetten hun tegenstanders al snel onder druk en boekten drie regelmatige overwinningen. De zwartspelers hadden het moeilijker. Zo keek Wim Hoffenaar na enige tijd tegen een stand aan, waarin hij een stuk minder en weinig compensatie had. Joost Jansen kreeg een koningsaanval op zijn dak en moest behoedzaam verdedigen. Ikzelf kwam goed uit de opening (wit begon met 1.e3!?; wat moet je daarop nu antwoorden?) en won na enkele uren een pion. Wit bouwde na dameruil echter een soort fort, waar zwart, al was hij in het bezit van het loperpaar, moeilijk door kon komen.

De nederlaag van Wim bleek onafwendbaar. In mijn pogingen om het fort te forceren zag ik een resource van wit over het hoofd, waarna ik in een eindspel terecht kwam dat waarschijnlijk verloren moest gaan. Met veel moeite wist ik echter het halve punt te redden. De tegenstander van Joost kwam dreigend opzetten, maar zag toen een wending over het hoofd die materiaal kostte. Joost nam grote risico’s (zowel wit als zwart dreigden te promoveren) maar toch nog onverwacht gooide Post er het bijltje bij neer.

Rob de Haan.

6 december 2015 (door Paul Neering)

Afgelopen vrijdag speelde het tweede van het Spaarne tegen het vierde team van Santpoort. Van tevoren moest er door de teamleider het nodige gedaan worden om een representatief zes tal op te trommelen, omdat de vrijdagavond niet erg populair is als speelavond. Ondanks de afwezigheid van Rob de Haan en Wim Hoffenaar zijn we toch nog op volle sterkte afgereisd naar Velserbroek. Onze tegenstanders zijn op papier de grootste concurrent voor het kampioenschap, dus bij een eventuele winst zouden we een goede stap maken. Vorig seizoen viel tegen Santpoort 4 alles onze kant op, maar deze keer was het na een uur spelen duidelijk: dit wordt een zware dobber. Op bord 4 Paul Mathot (1638) tegen Ronald Hoekstra (1731) en op bord 6 Florin Omota (1605) tegen Ouker de Jong (1692) dreigde het al snel mis te gaan. Paul Mathot, met een dikke centrumpion minder, had een mentale opkikker nodig (op het juiste moment een hoofdknikje van teamleider) om daarna zijn rug te rechten en zijn partij proberen te keepen. Ernstiger was de positie van Florin die een openingsfout maakte en daarna verder moest met een open koningsvleugel plus een killer van een paard op f5 dat de hele partij dreigde met dood en verderf. Op bord 3 Paul Ruber (2030) tegen Rob Buschman (1640) een tactische opstelling. Daar gebeurde, na een rustige opening, nagenoeg niets en onze topman moest zich na zetherhaling schikken in een remise. Deze opsteker voor Santpoort werd versterkt toen Arun Karwal (1832) tegen Douwe van Rees (1794) pardoes een vol stuk cadeau deed in een voor Arun licht voordelige stand. Dus een tussenstand van ½ – 1½ in het voordeel van onze tegenstanders. Intussen op bord 6 speelde Florin, met alles in zich, een geweldige verdediging om dat vreselijke paard op f5 op zijn plaats te houden. Juist toen er weer enig licht begon te schijnen sloeg het noodlot alsnog toe. Het paard had zich na 16 zetten bewogen en wel, indirect, richting de zwarte koning. Florin raakte zijn toren aan om de aanval te pareren, zag in een flits dat de beoogde zet torenverlies zou inhouden en dacht vervolgens een kwartier na waar de toren wel geplaatst kon worden. Na enkele zetten kwam het antwoord: nergens, want torenverlies bleek onafwendbaar. En dus ½ – 2½, met Paul Mathot nog altijd in de touwen maar niet knockout. Op de andere borden ging het voorspoediger, hoewel op bord 1 Joost Jansen (1720) tegen Leo Kruisselbrink (1460) een hele klus had pionwinst in een dichtgeschoven stelling naar voren te brengen. Hetzelfde ging op voor bord 5 Pim Abbestee (1542) tegen Martin Bender (1536). Beiden hadden er bijna de hele avond voor nodig, maar er moest gewonnen worden om een resultaat mee naar huis te nemen. Beiden slaagde voorbeeldig. Pim kwam met zijn dame binnen zonder te kloppen en zette zijn tegenstander praktisch mat en Joost vlagde zijn tegenstander in gewonnen stelling. Tussenstand 2½ – 2½, dus terug naar bord 4. Inmiddels kreeg bord 4 veel bekijks omdat hier de beslissing zou vallen. Paul speelde al geruime tijd op de geleende 10 sec per zet maar ondanks deze handicap had Paul de verloren pion weer heroverd. Zijn tegenstander was ook in tijdnood, dus viel er veel te genieten voor de omstanders. Kapotgestreden kozen de strijders voor een halfje wat de eindstand bracht op 3 – 3 en blijven we in de race voor promotie!! Santpoort 4 1642 S.V. Het Spaarne 2 1727 3 3 1. Leo Kruisselbrink 1460 Joost Jansen 1720 0 1 2. Douwe van Rees 1794 Arun Karwal 1832 1 0 3. Rob Buschman 1640 Paul Ruber 2030 ½ ½ 4. Ronald Hoekstra 1731 Paul Mathot 1638 ½ ½ 5. Martin Bender 1536 Pim Abbestee 1542 0 1 6. Ouker de Jong 1692 Florin Omota 1605 1 0