Na een seizoen waarin driemaal met 3½-4½ werd verloren en driemaal met 4-4 gelijk gespeeld was gisteravond de beslissende wedstrijd voor handhaving in de tweede klasse. In de uitwedstrijd tegen rivaal Assendelft was de opdracht duidelijk: er moest gewonnen worden, gelijk of verlies zou degradatie betekenen.

Het werd een bloedstollend gevecht. Halverwege de avond werd binnen 10 minuten op drie borden een stuk weggegeven en leek  alle hoop verloren. Toch werd daarna alles wat nog niet verloren stond gewonnen, zodat het bij 3½-3½ aankwam op de partij op bord 7. Daar speelde Pim, op het laatste moment ingevallen voor Arun, een eindspel in tijdnood van zeker 150 zetten. Ondanks dat de stuurlui aan wal het allemaal veel sneller hadden gekund bracht hij veilig en bekwaam zijn winnende e-pion naar de achtste rij en haalde onder luid applaus het beslissende punt binnen.

Later ongetwijfeld veel meer over deze gedenkwaardige avond.

26-03-2018	Assendelft			–	S.V. Het Spaarne 2			3½ – 4½
1	6244590	Kees Lute	1766	–	7159229	Paul Ruber	2021	½-½
2	6202471	Peter van Straten	1739	–	7001335	Joost Jansen	1752	1-0
3	6238694	Aad Lansbergen	1733	–	7281901	Rob de Haan	1721	0-1
4	7195705	Rudi Nieuwenhuizen	1658	–	7811188	Paul Mathot	1650	1-0
5	7514166	Roel Spier	1653	–	8516805	Florin Omota	1737	0-1
6	5953013	Jan Kat	1572	–	8379767	Noud Vromans	1632	1-0
7	7210335	Remmert Brinkman	1597	–	8138548	Pim Abbestee	1567	0-1
8	7516014	Hans Kuijper	1485	–	7291515	Wim Hoffenaar	1455	0-1
			1650				1691
	wl. Jan Kat

Het Spaarne 2 leed gisteravond een kleine nederlaag in Zaandam en Florin Omota was op bord 3 helaas één van de verliezende spelers. Toch heeft hij genoten van een leuke partij en vond hij in de analyse na afloop nog een mooie oplossing.

Na een pion op a7 gewonnen te hebben maakte hij zich in deze stelling ernstig zorgen over het behoud van zijn dame.

De partij ging verder met b5, Ta8, bxc6+, Dxc6, Dd2 en Florin behield een klein voordeel.

De juiste (winnende) voortzetting was echter geweest Pxe5+!!

Alsof de duvel er mee speelt dit seizoen. Elke keer als we ons definitief willen ontworstelen aan de degradatiezone verliezen we weer. Ook nu weer tegen schaakvereniging Excelsior uit Heemskerk. Leuke club met fijne en vriendelijke mensen. Ik kan het weten want ik mocht voor uitspelen daar in Heemskerk. Mijn tegenstander Louis Witte vond dat ik een nette behandeling verdiende en besloot mij geen duimbreed in de weg te leggen. Zoals hij het na de partij tegen mij zei, je hebt van die dagen dat alles tegenzit en dus zat er voor mij van alles in. Na 21 zetten nam ik het volle punt mee naar Haarlem. Maar de toorn was wel gewekt.

Afgelopen donderdag kwam op volle oorlogsterkte het zevental uit Heemskerk bij ons binnen. En hoe, op bord 1 een tactisch opstelling Paul Ruber tegen Martien Herruer. Bijna 400 ratingpunten verschil, maar Martien speelde een prima partij. Pas op het laatst moest hij het hoofd buigen. Paul uiteraardt tevreden over zijn winstpartij. Toen ook onze man in vorm, Florin Omota, op bord 6 zijn partij makkelijk won leek er een overwinning aan te komen.

Echter, de wedstrijdleider zag na twee uur spelen op alle andere resterende borden een mindere stand. Alle andere borden? Nee, op bord 8 speelde Wim Hoffenaar met een stuk meer!! Helaas, een verkeerde afruil en het stuk was weer teruggegeven met ook nog een pion minder! Toen zijn tegenstander in grote tijdnood kwam had Wim nog kansen de partij over de streep te trekken, maar Wim ging meespelen in de tijdnood van zijn tegenstander en gaf pardoes zijn dame voor een toren. Een vorkje over het hoofd gezien.

Hiermee verloor het Spaarne het zicht op een overwinning. Door de tactisch opstelling kregen Paul Mathot (bord 3) en Rob de Haan (bord 4) sterke tegenstanders en die wisten geen potje te breken. Invaller Robert Balm (bord 2) kwam goed uit de opening, maar miste een plan voor de juiste voorzetting. Pim Abbestee (bord 7) had, mede omdat een auto hem van de fiets had gereden, een zware avond. Hele partij onder druk en met diverse fysieke wonden kwam er ook nog een mentale bij, ook een nul.

Kortom een nederlaag. Begin maart een nieuwe kans tegen onze buurman Heemstede.

Paul Neering

Het tweede van schaakvereniging Het Spaarne heeft zich niet aan kop van de 2e klasse kunnen nestelen. Het eerste team van Chess Society Zandvoort bleek veel te sterk.

Over de gevoerde strijd kunnen we kort zijn, 5 keiharde nullen. En alle nederlagen waren verdiend. Hoewel, nee. één speler had een vol punt kunnen oogsten. Natuurlijk, Joost Jansen, die na een wat mindere stand in het begin van het spel, kansen kreeg in het middenspel. Hij overspeelde zijn tegenstander, maar zijn tijdnood maakte uiteindelijk het verschil. In een gewonnen stand werd Joost, door een simpele combinatie te overzien, vreselijk met beide benen terug op aarde gezet. Na 12 keer extern op rij te hebben gewonnen kon Joost ermee leven. De enige overwinning kwam op naam van Florin Omota. Hij stond weliswaar een pionnetje achter, maar zijn tegenstander gaf er pardoes 3 pionnen voor terug. Dat door Florin in dank werd aanvaard.

Paul Ruber en Pim Abbestee sleepten er allebei nog een remise uit, maar dit voorkwam helaas niet de harde val. De volgende ronde staan we weer op, ik voel het, ik geloof erin.

Afgelopen donderdag (24 november) speelde S.V. Het Spaarne 2 thuis tegen Z.S.C. Saende 3 uit Zaandam. Het Spaarne kende 3 invallers. Onze voorzitter Bert Bergshoeff nam plaats op bord 4, oud-voorzitter, en weer als schaker herintredende, Ted Bijvoets op bord 7 en nieuw lid Ronald van Kempen op bord 6. Zij deden het voortreffelijk, een honderd procent score!

Bert stond na de opening wat beter en op het moment dat een remise aanbod bijna hardop werd uitgesproken maakte Bert’s tegenstander een blunder, waarna Bert relatief snel het volle punt kan binnenhalen.
Ted Bijvoets zijn partij heb ik niet goed kunnen volgen maar na afloop heb ik begrepen dat het een regelmatige overwinning was.
Van de partij van Ronald van Kempen heb ik alleen het eindspel meegekregen. Paard eindspel met een pion meer. Altijd lastig om te winnen, maar dat gebeurde dus wel. Laten we het erop houden dat de eindspel techniek van Ronald uitstekend is ontwikkeld.

Ook de vaste teamleden van het 2e deden het uitstekend. Op bord 1 speelde Paul Ruber tegen de sterke Peter Roggeveen. Na een evenwichtige openingsfase deed de tegenstander zichzelf de das om met een paar slordige zetten. Het weggeven van de gelijke stand werd dankbaar door Paul aanvaard en vlotjes omgezet naar het volle pond.

Bord 2 was van tevoren al een belofte, immers Joost Jansen schaakte al 11 externe partijen achter elkaar naar de volle winst. En jawel ook de twaafde partij is binnen. Zwartspeler Frans Rappange was in het begin kwistig met het weggeven van tempo’s. Joost speelde alleen “gezonde” ontwikkelingszetten tegen, en gaandeweg verergerde de zwarte spelling. Een hangende pion op d6, een verzwakte koningsvleugel en tot overmaat ook nog eens geen tegenspel op de damevleugel. Omdat de zwartspeler zijn paard aanraakte en er toen achter kwam dat het gekozen veld een blunder zou zijn, moest Frans een ander veld voor het paard uitkiezen. Dat pakte zo uit dat de partij binnen enkele zetten kon worden beeindigd. Weer een vol punt voor het Spaarne.

Paul Mathot en Pim Abbestee (ook al zo’n speler die extern boven zichzelf uitstijgt) behaalden ook het volle punt. Voor Paul Mathot prettig (dat is het natuurlijk altijd) omdat na zijn onterechte nederlaag van de vorige ronde, voor de eerste keer het volle punt heeft kunnen binnenhalen. Voor de meetellers: het klopt, we staan 7-0 voor.

Nog één partij te gaan en het valt me zwaar. Op bord 3 speelde ondergetekende tegen Jaron Rosegg. Na een voor mij onbekende (Fantasie) variant van de Caro-Kann (1.e4-c6 2.d4-d5 3.f3) ontstond er een wild west partij waarin de zwartspeler werd geveegd. Wit speler Rosegg was na afloop zo vriendelijk om één en ander uit te leggen waardoor er voor mij weer hoop gloort. Ik weet nu welke foute zetten (lees plan) in het vervolg moet worden vermeden.