Home › Externe competitie › Archief voor NHSB beker

NHSB beker

Opperapen en schaakmonsters Spaarne Z - Aris de Heer Z 2-2 / NHSB-beker (zilver)

Gepost op door — 1 reactie ↓

HadieSchill… overmorgen een bekerwedstrijd… thuis met Arp, Vos en mij… doe je mee? Appje van Paul Neering op dinsdagmiddag. Ah oke, oke! Tegen wie? Zelf opgezocht: tegen Aris de Heer, sympathiek kluppie uit Midden-Beemster. Ik zegde toe, maar dat lag niet aan Aris de Heer, eerder aan het solidariteitsprincipe (dat ik wel eens geschonden heb, en dat moet ook kunnen).

Daardoor nam ik voor de derde keer in een week achter een schaakbord plaats voor een externe wedstrijd, met de gedachte: ik zit, ik doe een zet, en nog een, en zie wel. Ik dacht eerst nog even puberaal als recalcitrant: wat is schaken toch leuk en mooi en prachtig en kunstig en kunstzinnig! O, wat ontzettend boeiend. Moet je eerst pensionado worden om dat ten volle te beseffen?

Enige verwringing van de geest is mij bij tijd en wijle niet vreemd, misschien wel door een structureel gebrek aan energie dan wel een ‘vol hoofd’ (Doet u alles met uw hoofd? Bestel nu de clear-mind-energizer voor maar 599,- euro bij ‘Klokko presenteert’, u bespaart maar liefst 300 euro!!!). https://www.youtube.com/watch?v=13zg3tXvDvI

Soms denk ik in alle verwringing: die mijnheer daar in het Witte Huis zegt verschrikkelijk zinnige dingen, maar waarom laat hij altijd die lange rode stropdas tussen zijn benen hangen? Is dat niet te missen symboliek van een selfmade business man (You don’t have the cards!) of juist een verlaat kledingadvies van Stormy Daniels? (Dear mr president, is that a gun in your pocket or are you just glad to see me?)

O nee, andere vrouw, andere tijd, andere wereld.

En wat te denken van die grote kleine schaker in het Kremlin? Zijn gezichtsexpressie kent geen grenzen en zijn zelfreflectie ook niet. Wellicht heb ik me jarenlang laten hersenspoelen door westerse media die menen dat de NAVO er geen imperialistische politiek op na houdt. De schellen zijn van mijn ogen gevallen. En trouwens, was de rol van de Amerikanen vlak na 1945 niet wat al te altruïstisch en vol geldverspilling, met die belachelijke Marshallhulp enzo?

Maar goede relativering verdringt ook verwrongen gedachten. Gelukkig. Als pensionado kun je ook gezegend zijn met wolken van kleinkinderen die hun grootvader in hun enthousiasme meeslepen naar het einde van de dag (nee, opa moet voorlezen). Mijn kinderen zijn de peutertijd inmiddels allang ontstegen, maar geen van drieën heeft zich al onledig gehouden met ‘de voortplanting’. Ikke niet weten. Dus is er nog geen grootvader Schill (gaat nog wel even duren). Dus ruim baan voor het schaken! Energie! De wil om te winnen! Dame-offers. Tak, tak, tak! Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Schill, het onverzadigbare schaakmonster. Komt dat zien!

–0–

Aldus trof ik mezelf op 13 maart jongstleden aan bij bord 1. Tegenover me Thomas Broek (bescheiden, innemend en op het oog nog immer onverwoestbaar positief na forse fysieke malheur enige jaren terug). Thomas ken ik van trainingen bij Jop Delemarre in pre-coronatijden. Heb ik goede herinneringen aan. Duffe dinsdagavonden werden in Beverwijk gevuld met aangename schaakinzichten. Paul was daar ook bij.

Na een valse start in de gouden groep van het bekerschaak (verlies tegen ’t Saense paard op een verdwaalde vrijdagavond begin januari) mochten we nu doorstromen naar de ‘Europa League’ van de NHSB-beker waarbij aangetekend dat Aad de Bruijn niet mee mocht doen wegens een te hoge rating op 1 oktober jongstleden, en ik juist wel (Nou moeder, daar was ik wel heel blij om, maar ik had liever een date gehad met een lekkere …..).

–0–

De wedstrijd tegen Aris de Heer eindigde in 2-2, waarbij de nederlaag van Frans Arp op bord 2 niet opwoog tegen de zege van Jan Vos op bord 3. Frans was met zijn gedachten elders, of beter: hij merkte dat de gangen van zijn gedachten stofvrij gemaakt moesten worden, zo zei hij achteraf. Tegenstander Marc Holla won na een Scandinavisch gambiet (1 e4 d5 2 ed5 c6) met zwart een pion op de damevleugel (a3) en verwierf zich alle positionele voordelen die hij zich maar kon wensen (een vrijpion op e4, een loeisterk ros op d5 en open lijnen voor zijn torens). Daar kon Frans weinig tegenover stellen: ik wilde wel aanvallen op de koningsvleugel maar daar kwam niets van terecht. Hij streek de vlag en besloot ‘de stofzuiger van zijn geest’ eens aan te zetten. Misschien helpt dat.

Van de andere partijen heb ik weinig meegekregen. Dat was een goed teken: mijn aandacht ging vooral uit naar mijn eigen stelling, met af en toe een schuine blik op het gestuntel van Ajax-B (correctie Ajax-A) tegen Eintracht Frankfurt. Niet te vaak die barruimte in lopen. Dat leidt alleen maar af.

Keimpe Knijft had al vroeger op de avond geremiseerd.

Jan Vos speelde een lekkere partij tegen Ron de Vink op bord 3, die na een misser in de opening (9. b4) zijn stelling in enkele zetten wel erg tochtig zag worden langs de diagonaal a7-g1. Jan won een pion en liet niet meer los.

 

 

De partij tussen Thomas Broek en uw reporter eindigde na een toch niet heel vlakke strijd plots in remise. Wit won in de opening een pion, maar na wat schermutselingen rondom de twintigste zet (Pe5-d3-f4, f7-f6, e7-e5) greep zwart het initiatief na 23. Dxf5, mede dankzij het loperpaar.

 

We keken elkaar aan. Thomas stak zijn hand uit en zei: ik ben tevreden
met remise… Ik schudde zijn hand, want ik had nog ca 3 minuten en hij een
kwartier. Sympathiek aanbod.

Aldus bekert Aris de Heer verder!

 

Schill

 

Het Spaarne (1878) – Aris de Heer (1929) 2-2
Sander Schilthuizen (1938) –  Thomas Broek (2009) ½ – ½
Frans Arp (1944) – Marc Holla (1922) 0-1
Jan Vos (1841) – Ron de Vink (1908) 1-0
Keimpe Knijft (1789) – Frank de Geus (1876) ½ – ½

Rondje om station Zaandam. NHSB Beker Goud: 't Saense Paard-Het Spaarne 2½-1½

Gepost op door — Geen reacties ↓

NHSB Bekerwedstrijd Goud  ’t Saense Paard – Het Spaarne te Zaandam  3 januari 2025

Op station Haarlem trof ik Bert, net zo’n OV-er als ik en met een kleine vertraging pakten we de trein naar Sloterdijk en Zaandam. Bert wist de wandelroute naar BOKO, het biljart- en schaakcentum. Oudere dames en heren sjoelen en dammen daar ook. In duister Zaandam raakten we wat verdwaald  tussen de parkeergarages, de hekken, de trappen en een verlaten Koopgoot (naar Rotterdams model) met een langzaam slingerende kerstverlichting boven een enkele schichtige voorbijganger. De taxistandplaats was ook onvindbaar, toen de tijd begon te dringen. Helemaal niet gezellig, Zaandam station was gerenoveerd en dat probleem hebben we van alle kanten bekeken. Uiteindelijk bevestigde een rokend stel in een geparkeerde auto de route die Bert intussen had herkend. Gewoon rechtdoor. Loek en Frans gingen met de hybride Mercedes van Loek’s vader vanuit Heemstede. Zij zaten al aan de borden toen wij ontspannen de speelzaal betraden.

De wedstrijd.

Bert had zichzelf het liefst geofferd op bord 1 tegen de grote Manuel Bosboom. Deze tactische opstelling ging niet door, maar hij kreeg wel een tegenstander met ruim 300 elo-punten meer aan bord 4. Bosboom had andere verplichtingen. 

Bert was niet onder de indruk en leek de witte pionnenstorm met vindingrijk spel te breken.

Frans Arp speelde op bord 3 een Franse partij met tegengestelde rokades. Toen zwart een kansrijk kwaliteitsoffer miste nam Frans het initiatief over en won een paard in de tijdnood van zijn tegenstander.

Mijn eigen Pirc-opening op bord 2 kon ik met tempoverlies verrassend in een soort Frans veranderen. Toen er definitief een wit paard op d4 zou belanden koos ik voor een aanval op de g- en h-lijn. Het leek best lastig voor wit, maar in de slotfase werd ik vakkundig weggetikt.

Loek op bord 1 kreeg (op zijn verjaardag!) een veelbelovende stelling en leek af te wikkelen naar het volle punt. Helaas miste hij  in het verre eindspel het verdiende cadeau, ook dankzij het hardnekkige tegenspel van de zwartspeler.

Een kleine nederlaag met wat pech tegen een sterker team. Goed dat we ons niet hebben teruggetrokken.

Het Spaarne bekert verder Ronde 2: De Pionier - S.V. Het Spaarne : ½ - 3½

Gepost op door — Geen reacties ↓
8 maart 2015 (door Sander Schilthuizen)
Uit het niets leek Loek Veenendaal op te doemen in de donkerte vlak voor Haarlem CS, als in een ietwat bruin geworden kleurenfilm uit 1950. Hij had een trein gemist en zijn telefoon niet bij zich. Zijn late komst woelde de gedachte op hoe stipt ik was op zijn leeftijd. Niet veel beter denk ik. Loeks verstrooidheid is meestentijds aandoenlijk.

Waar ging het om? Om de bekerwedstrijd tegen schaakclub De Pionier uit Abbekerk. Volgens de teamcaptain van Abbekerk, Arnold Velthuis, was deze 5e maart 2015 een gedenkwaardige dag, omdat voor het eerst in de clubgeschiedenis een ronde verder kon worden gebekerd.

De entourage was verbluffend en charmant tegelijk. We zaten met onze ruggen naar vrijblijvend biljartende dames, op de kop van de bar een groepje donderdagavonddrinkers waarvan de man tegen één van de jongere vrouwen wist te melden dat de seks op een gegeven moment wel behoorlijk schuren ging. Toch? Uit de speakers klonken belegen hits uit de jaren ’80: George Michael met dat dieptrieste nummer waarin hij helemaal in het wit in een witte kamer een voorbije liefde bezingt. Dit lied was ooit modern en werd nu zomaar weer tot leven gebracht in uitspanning Het nieuwe Bonte Paard te Abbekerk, terwijl 8 schakers zich probeerden te concentreren op een niet onbelangrijke bekerwedstrijd (nou ja, belangrijk?). In zo’n entourage kunnen de blunders als goedaardige gremlins uit de lucht komen vallen. Een beetje strenge FIDE-arbiter had zo’n speelveld zonder aarzeling afgekeurd. Er was nog een schuifwand die halverwege de avond half dicht ging, dat wel.

Tegen die tijd had was mijn partij tegen (Gerco Stapel) al afgelopen. In een opening waarvan ik na 10 zetten al spijt had (te weinig dynamiek) meende ik een pion te kunnen winnen. De pion bleek onbedoeld een beetje giftig, ook al stond hij niet op b2. Ik durfde verder niet meer met water te gooien, ook al lieten de gremlins zich nog niet zien. Wit kreeg flinke compensatie en een niet benutte kans om de pion met veel activiteit terug te winnen. Na een onnauwkeurigheid van mijn kant was het remise-aanbod van mijn tegenstander welgemikt.

Aad de Bruijn probeerde een minuscuul voordeeltje, het bezit van een open d-lijn, uit te buiten. Dat lukte niet helemaal, maar uiteindelijk slaagde hij mede door de krappe tijd van zijn tegenstander (de talentvolle Toine Molenaar) erin een verre vrijpion te maken. Dat was beslissend.

Paul Neering ging voortvarend van start tegen Arnold Velthuis door zijn damevleugel voor even onontwikkeld te houden en met een toren op h6 en een dame op h5 mat te dreigen tegen de witte koning op h1. Het mat kon alleen worden afgewend door de verzwakking g2-g4 en samen met de ongecoördineerde stand van wits stukken was dat voldoende om het volle punt binnen te slepen.

Loek Veenendaal was als laatste bezig. Hij bouwde een dynamische stelling op met een voor zwart knellende pion op e5 die eventueel kansen gaf op een koningsaanval. Een onnauwkeurig (h2-h4) deed de stelling kantelen. De zwartspeler (Lukas Boots), niet meer gezegend met veel speelminuten, duwde zijn achtergebleven d-pion achteloos op het controleveld d4 en toen besefte Loek dat het nog een zware strijd kon worden waarin alleen zwart winstkansen had. Desalniettemin wist Loek in een eindspel zijn torens dermate actief neer te zetten dat een geofferde pion zich met rente terugbetaalde. Een truc leverde even later nog torenwinst op en toen liet de zwartspeler zich bewijzen dat zijn kale koning kansloos was tegen de witte toren.

De sfeer in Abbekerk bracht nog een vertederende glimlach op onze lippen toen we ons ver na het middernachtelijk uur langs de haventerreinen van Amsterdam-West huiswaarts spoedden. Het was in ieder geval geen smadelijke zeperd geworden.

 

 

De Pionier 1638 S.V. Het Spaarne 1818 ½ 3½
1. Toine Molenaar 1502 Aad de Bruijn 1966 0 1
2. Gerco Stapel 1790 Sander Schilthuizen 1858 ½ ½
3. Lukas Boots 1681 Loek Veenendaal 1745 0 1
4. Arnold Velthuis 1580 Paul Neering 1704 0 1

 

Bekerteam neemt eerste horde Ronde 1: S.V. Het Spaarne - Degoschalm : 2 - 2

Gepost op door — Geen reacties ↓
1 februari 2015 (door Bert Bergshoeff)
Als promotieklasser zijn er voor Het Spaarne ieder jaar gezonde perspectieven om ver te komen in de NHSB-beker. Vorig seizoen werd inderdaad de halve-finale & finale-dag gehaald, met een derde plaats als mooi resultaat, maar de beker is ook een slangenkuil. Viertallen zijn geen achttallen, er zijn soms verre uitwedstrijden op ongemakkelijke avonden en door de rare regel dat bij 2-2 het laatste bord afvalt kunnen teams met slechts twee sterke spelers het ver schoppen.

De loting voor de eerste ronde leek niettemin ideaal, het kleine Degoschalm uit de verste uithoek van West-Friesland kwam bij ons op bezoek. Weliswaar waren Frans, Loek en Sander niet beschikbaar, het resterende viertal Aad de Bruijn-Leo Littel-Rob de Haan- Paul Neering leek ruimschoots voldoende om de derdeklasser uit Westwoud af te serveren. Maar ja, de snoodaards zetten hun beste spelers op de laatste twee borden, die versloegen Rob en Paul en daarna moesten Aad en Leo beiden winnen om door te komen. Dat gebeurde uiteindelijk ook en veel gevaar is er niet geweest, maar er moet maar niets misgaan. Enfin, we zijn door, we wachten op de loting en we staan op scherp voor de volgende ronde. Op naar de finale!

S.V. Het Spaarne 1818 Degoschalm 1655 2 2
1. Aad de Bruijn 1966 Carlo Oud 1572 1 0
2. Leo Littel 1871 Bas Doodeman 1602 1 0
3. Rob de Haan 1731 Frits Greuter 1565 0 1
4. Paul Neering 1704 Lourens van Veelen 1881 0 1