In de vierde ronde van de NHSB-competitie (klasse 2D) won Het Spaarne N1 gisteravond in Nieuw-Vennep voor de vierde keer en we gaan nu als koploper het nieuwe jaar in. Enkele kilometers verderop, in Hillegom, won echter ook concurrent De Uil N2. De Uil heeft maar één punt minder en zo lijkt het erop dat de beslissing om het kampioenschap (en promotie naar de eerste klasse) zal gaan vallen in de zesde ronde op 25 februari, als wij bij De Uil op bezoek gaan.

Hoewel het team van De Vennep geen topteam in onze klasse is, is een uitwedstrijd aldaar er altijd een met verhoogd risico. In de eerste plaats omdat de Vennepers aan de hogere borden nog wel eens uit de slof willen schieten en er aan de lagere borden vaak een paar blokken beton plaatsnemen, die bij iedere winstpoging de hele boel dichtschuiven tot je erachter komt dat meer dan remise niet te halen valt. Een groter gevaar ligt nog bij jezelf: op een regenachtige maandagavond in de herfst een flink stuk de polder in, er zijn nog wel eens spelers die plotseling wat anders te doen hebben zodat mindere reserves moeten worden opgeroepen die ook vaak pas na veel overreding daarvoor te porren zijn en eigenlijk ook wel weer niet te laat thuis willen zijn.

Dat laatste gevaar hadden we bij de start al getackeld: een op en top gemotiveerd basisteam nam om 20:00 uur plaats achter de borden, met een frisse blik in de ogen en niet van zins om zonder de punten weer naar Haarlem, Vijfhuizen, Leiden, Nijbroek of waar dan ook terug te keren.

Maar dan toch, al vroeg op de avond sneuvelt bord 1 en stuit bord 8 op zo’n betonblok, ½-1½ achter. Geen paniek, maar wat doet de rest? Twee van de topscorers (op de borden 6 en 7) doen opnieuw hun job en komen op 4 uit 4, wat een helden, hulde! Borden 3 en 4 nemen in overleg met de teamleider het remise-aanbod aan, wat hem (de teamleider) nog drie kwartier benauwd billenknijpen oplevert. Het lot is nu volledig in handen gelegd van bord 2, waarin het vertrouwen groot is, maar schaken kent zoveel valkuilen en hij wil ook op 4 uit 4 komen, een veilige remise is geen optie. Bord 5 speelt ook nog, pion achter met verder alleen veel pionnen en lichte stukken op het bord, remise-achtig maar geen garantie.

Rond half twaalf lopen de winstpogingen van de tegenstander van bord 5 dan toch uit op zetherhaling, zodat in elk geval de vier bordpunten binnen zijn. Op 2 staan we inmiddels een kwaliteit voor en de teamoverwinning kan ons dus niet meer ontgaan. We genieten nog even ervan hoe onze jonge held bekwaam ook zijn 4 uit 4 binnenhaalt en keren dan tevreden huiswaarts. Tsja, maandag is geen dag voor feestgedruis. Klus geklaard, morgen weer werken.

Volgende klus: 31 januari, Hoofddorp thuis. Makkie? Pas maar op!