Zaterdag 9 okt Hoogwoud

Daar gingen we weer … op naar Hoogwoud, daar waar de gewassen op uitgestrekte landerijen wachten op langdurige regenval om te kunnen groeien en bloeien. Een paar kerktorens in de verte om aan te geven dat er woonkernen omheen staan. Ik heb rustige grazende koeien gezien, en een paar schamele verkeersborden om auto’s de goede richting op te sturen. Maar de naam Hoogwoud kwam er nauwelijks op voor. Ik dacht even: bestaat Hoogwoud eigenlijk wel? Ik zat in een auto uit de vroege jaren nul, zonder navigatie, en meende de weg nog te kennen uit het verleden. Nou ja, met
enige vertraging kwamen we op de locatie aan. Lekker zonnig weer, goede moed op de heenweg en toch lichtelijk bevreesd om bij de terugtocht bliksem en inslag te ervaren.
Want inmiddels is het een bekend gegeven. Voor ons, spelers van Het Spaarne, regent het altijd in het vierde speeluur. Deze keer moesten we maar liefst vier nullen op een rij wegslikken. Terwijl we zo goed waren begonnen.
Want een vliegende start hadden we … Op bord 1 kwam ik een glunderende Colleen Otten tegen die in het Frans een eenvoudig valletje had opgezet voor de met zwart spellende Marc Helder. Allemaal bekend bij mij… was de reactie van Marc na afloop, al zeker zes keer tegen mij gespeeld op chess.com en ik stink er telkens weer in. Met de gewonnen pion in de zak en een betere stelling was de rest van de partij een formaliteit. Een vol punt voorsprong!
Intussen had ikzelf, op bord 8 tegen Jan Stapel, een dikke plus uit de opening met zwart meegenomen naar het middenspel en dat zag er veelbelovend uit. Maar nadat ik in een voor de hand liggende aanvallende stelling de zet Pe4 niet had gezien (waarna vier zetten diep een kwaliteit voor
het oprapen lag) verzandde de partij en werd tot remise besloten. Jammer voor mij, maar er was meer goed nieuws.
Op bord 4 speelde clubkampioen Aad de Bruijn een romantische partij schaak uit vervlogen tijden tegen Rob van den Heuvel die uit hetzelfde hout was gesneden. Ronduit spectaculair spel van beide spelers, met spitsvondigheden dat ik als 1700-speler met bewondering aanschouwde. Met gereduceerd materiaal probeerde Rob Aad mat te zetten. Door zeer creatief te spelen wist Aad dit te voorkomen en, tot volle tevredenheid van uw verslaggever/ teamcaptain, een dik punt toe te voegen aan ons totaal. Ik heb er zelfs bij de wedstrijdleider van Aartswoud voor gepleit om deze partij twee punten toe te kennen. Dit werd echter geweigerd vanwege het reglement… jammer!
Toen Paul Ruber op bord 2 ook nog eens de volle winst naar binnen trok (met zwart tegen Toine Molenaar, na eerst remise te hebben aangeboden) was de tussenstand 0.5 – 3.5 in ons voordeel.
Zo … wie doet je wat? Dan denk je: uit de resterende vier partijen valt nog wel een puntje onze kant op, toch? Een halfje dan? Nee, we weten het inmiddels wel, het vierde speeluur was begonnen en die jongens van Aartswoud zijn geen koekenbakkers. Wij van het ’t Spaarne, met spelers als Sander Schilthuizen, Frans Arp, Leo Littel en Fer Mesman nog in de running, slikten een bittere pil… Hun tegenstanders: Jeroen Bakker, Tobias Hendriks, Peter Holscher en Pascal Zijlstra, voorwaar geen kleine jongens met stuk voor stuk hogere ratings, sloegen keihard toe.

Weer verloren van Aartswoud! Daartegenover stond dat het gezellig was na afloop bij de bar waar uw verslaggever direct aangaf het volgend jaar met een beter tactisch plan te komen teneinde de ban te doorbreken.
Op de terugweg begon het te regenen en het klaarde weer op in Haarlem.

Afgelopen zaterdag, na een lange periode van stilstaan, kwam de externe competitie weer op gang. Het denksportcentrum plaats van handeling waar nu eens niet de schakers de overhand hadden maar de dammers. Hierdoor zaten de 16 matadoren in de zaal achterin met anti corona spatschermen bedoeld voor bridgers. Dus toeschouwers konden aan de zijkant van de partijen meekijken vanwege de twee diagonalen kruiselings vast gemonteerde transparanten platen boven de borden. Een bizar gezicht maar gelukkig klaagde niemand hierover en geen toeschouwers aan de zijkanten gezien.

Het was wennen voor de meesten om weer een lange partij te spelen en dat geldt voor ons team als voor onze tegenstanders. Het moeilijke  wennen kwam tot uiting toen Koos Stolk, wel gewaardeerd medewerker van de KNSB,  pardoes in het tweede uur al, een stuk blunderde waardoor onze Frans Arp op bord 4 direct een punt voor ons team kon bijschrijven. Ook keek ik verlekkerd naar bord 3 waar Sander Schilthuizen tegen Pieter Jan Morssink een pion had weten te bemachtigen. Sympathiek team trouwens dat derde van HWP te Haarlem. Wel altijd een directe concurrent voor ons als we de rekening gaan opmaken aan het einde van de rit. Super spannend was het op bord 6 waar onze supersub Yashin van Kesteren speelde. Ik, als teamcaptain, hield mijn hart vast vanwege het buigen of barsten spel die onze jongeling ten toon spreiden. Tegenstander, de ervaren Adrie Pancras, moet het lastig hebben gevonden, had niet het totale antwoord en ging ten onder. Maar de 2-0 voorsprong werd al snel teniet gedaan doordat onze Fer Mesman op bord 7 spoken zag ….  tegenstander Sjoerd van Raaij had daar helemaal geen last van, won uiteindelijk een paar pionnen. Fer probeerde het een klein uurtje om de gaten te dichten maar gaf tenslotte op.

Inmiddels een terechte remise op bord 5 tussen Leo Littel vs Frank Homburg en ook nog een op bord 8 tussen uw verslaggever en Bart Stam.

Lichte teleurstelling toen bekend werd dat Sander de winst had gemist en zijn pion niet verzilverd. Remise als resultaat. En toen, als donderslag bij heldere hemel, dreigde teamverlies. Toen werd  bekend dat onze kopvrouw Colleen Otten, na een eerder remiseaanbod van de heer Kubbenga, een stuk moest geven voor twee pionnen. Niet genoeg en de tussenstand op 3.5 – 3.5.!!

Nog een partij aan het spelen op bord 2. Onze clubkampioen Aad de Bruijn tegen Allard Ligteringen.

Lange tijd staat Aad een pion voor maar tegenstander heeft ruim compensatie door actief spel en het materiaal draait om.. Allard een pion voor. Gelukkig ongelijke lopers waardoor Aad na 5.5 uur spelen een halfje binnenhaalt. Pff ..  eindstand 4 – 4

… volgend uitwedstrijd Aartswoud, daar, in het noorden…

Paul Neering

PS  Met dank aan de wedstrijdleider Joost Jansen … geen enkel confict heeft zich voorgedaan!