Januari is niet de meest actieve maand voor de meeste schakers. Liever volgen ze thuis de verrichtingen van de supergrootmeesters in Wijk aan Zee. Of ze doen daar zelf mee (dat is dan weer wel heel actief), maar dan hebben ze een goed excuus om de clubavond een keer over te slaan.

Toch gebeurde er weer genoeg vorige week in de Laan van Berlijn, waar de echte diehards dapper door schaakten. Terwijl Paul N nieuwkomer Lars nog maar een les(je) gaf, werden er verder nog zes interne partijen gespeeld.

Overigens, dat van dat excuus waar ik het net over had gold zeker niet voor Wim E. Na drie partijen in drie dagen (de dagvierkampen) meldde hij zich gewoon weer op donderdag in Schalkwijk. Wim wil altijd wel schaken en deze keer was Ted zijn tegenstander. Maar Ted is echt in vorm en een kleine misrekening op zet 10 bezorgde Wim een steeds lastiger stelling en uiteindelijk moest hij zich gewonnen geven.

 

 

Sybe en Aad speelden een boeiende partij, waarvan Aad mij het volgende verslag toestuurde. Leuk! Dat zouden best meer mensen mogen doen.

 

Zelf mocht ik tegen de koploper van onze competitie aantreden. Ook dat werd een spannende partij, met een verrassende uitslag.

Oplossing 21… Df4?:  Zwart had kunnen profiteren met 21. …. Dc7-d7 (dreigt zowel Dd7-d2 als Td8-e8). Als wit dan 22. Pg5-f3 doet, komt 22 …. Td8-e8 met een probleempje voor de witte dame: 23. Df1 Ld3. Verplicht is dan 23. Ld1-e2 met een onaangename penning over de e-lijn als resultaat. 22. Pg5-f3 is dus een fout met grote gevolgen. Beter is 22.f2-f4 (engine) met voordeel voor zwart (22…. Dd7-d2).

 

Veel bekijks trok donderdag de partij tussen Wim Hoffenaar en Johan Tates. Niet zo gek, want dit was de stelling na de 8e zet van zwart:

Wat je ziet is dat zwart bijna al zijn stukken nog in de beginopstelling heeft staan, schijnbaar alleen met zijn dame heeft gespeeld en dat wit weliswaar een toren en een pion achter staat, maar wel ver is in zijn ontwikkeling. Wat je niet ziet is dat de dame op h1 niet de oorspronkelijke dame is, maar de gepromoveerde pion van e7!

Wim was na een half jaar vol fysiek ongemak voor het eerst weer op de club en ook Johans laatste partij was al weer van ver voor de Kerst. Beide mannen, ervaren schakers, hadden er zin in en kozen voor de scherpst mogelijke, niet noodzakelijk de beste zetten, hadden ook oog voor de aandacht die hun partij trok en zo ontstond een potje showworstelen met een hoog amusementsgehalte.

Met plezier tonen we hier de hele partij:

Na een uur of twee vonden ze het mooi geweest en besloten ze tot remise. Welkom terug en bedankt, allebei!

De andere uitslagen van deze avond waren: Sander Schilthuizen – Aad de Bruijn 1-0, Paul Ruber – Keimpe Knijft 1-0, Pim Abbestee – Paul Neering 0-1, Frank Sala – Jeroen Loos 0-1, Wim Eiselin – Robert Balm remise, Frank Otten – Sybe Terwee 0-1.

Paul Ruber doet hieronder verslag van zijn partij tegen Keimpe Knijft en meteen ook nog maar even van die van vorige week.

 

Op weg naar het clublokaal op 16 januari nam ik mij voor nu eens een keer niet voorbarig remise aan te bieden zoals in deze partij op 9 januari:

En hier bood ik laf remise aan. Bij de bar analyseerde ik met Sander het logische vervolg 13. … e6 14. Pe7+ Kh8 15. b4?! Pa4. En we vonden het een onduidelijk stelling. Echter rekenkundige Stockfish vindt dit helemaal geen onduidelijke stelling:

De opgave is namelijk: wit speelt en wint.

 

Een beetje balend maar dus wel gemotiveerd begon ik aan de partij in ronde 14:

Zwart verliest minstens een stuk. Geen spectaculaire partij maar wel een aardige strategische partij.

 

Oplossing eerste diagram:

16. Td8!! en wint. Bijvoorbeeld 16…Txd8?? 17. Pf7 mat!,

of 16…h6 17. Pxf7+, Kh7 18.Le4 met mat in zes.

Blue Monday is de zogenaamd deprimerendste dag van het jaar. Het valt meestal op de derde maandag van januari. Ik kreeg donderdag in de loop van de dag Blue Thursday-gevoelens. In de ochtend had ik nog het vooruitzicht op een clubavond met misschien wel tien interne partijen. Daar verheugde ik me op, want niet alleen is het lekker spelen in een goed gevulde zaal, ook om een leuke indeling te maken kun je het beste zo veel mogelijk spelers hebben. Maar door het aantal afmeldingen (ieder voor zich met plausibele redenen hoor, daar niet van) liep de verwachting terug naar negen, acht, misschien zelfs maar zeven potjes en werd ik chagrijniger en chagrijniger.

Nou goed, het gaat natuurlijk altijd om wie er wél zijn en de zeven partijen die er uiteindelijk uitrolden waren mooi uitgebalanceerd. Ieder had een tegenstander van gelijkwaardig niveau en in vier van de zeven gevallen waren dat partijen waarvan de spelers dit seizoen nog niet eerder tegen elkaar gespeeld hadden. Er werden op alle borden fanatieke gevechten gevoerd, die leuk waren om te volgen en de vijf remises en twee niet-remises die uiteindelijk genoteerd werden waren zonder uitzondering de uitkomst van initiatiefrijk spel en een dappere instelling.

En zo sloeg mijn stemming naarmate de avond vorderde helemaal om en werd het een heuse Bright Thursday.

Voor het meeste spektakel zorgden Ted en Robert. Al vanaf zet 6 werd er materiaal geofferd dat het een aard had, over en weer werden in de loop van de avond remise-aanboden afgeslagen en het einde van de partij kwam pas nadat zwart ook zijn laatste kans op tegenspel had zien vervliegen.

 

 

De partij van de avond was die tussen Aad en Colleen. Van deze partij ontving ik het commentaar van beide spelers, wat een leerzaam inkijkje geeft.