Veel bekijks trok donderdag de partij tussen Wim Hoffenaar en Johan Tates. Niet zo gek, want dit was de stelling na de 8e zet van zwart:

Wat je ziet is dat zwart bijna al zijn stukken nog in de beginopstelling heeft staan, schijnbaar alleen met zijn dame heeft gespeeld en dat wit weliswaar een toren en een pion achter staat, maar wel ver is in zijn ontwikkeling. Wat je niet ziet is dat de dame op h1 niet de oorspronkelijke dame is, maar de gepromoveerde pion van e7!

Wim was na een half jaar vol fysiek ongemak voor het eerst weer op de club en ook Johans laatste partij was al weer van ver voor de Kerst. Beide mannen, ervaren schakers, hadden er zin in en kozen voor de scherpst mogelijke, niet noodzakelijk de beste zetten, hadden ook oog voor de aandacht die hun partij trok en zo ontstond een potje showworstelen met een hoog amusementsgehalte.

Met plezier tonen we hier de hele partij:

Na een uur of twee vonden ze het mooi geweest en besloten ze tot remise. Welkom terug en bedankt, allebei!

De andere uitslagen van deze avond waren: Sander Schilthuizen – Aad de Bruijn 1-0, Paul Ruber – Keimpe Knijft 1-0, Pim Abbestee – Paul Neering 0-1, Frank Sala – Jeroen Loos 0-1, Wim Eiselin – Robert Balm remise, Frank Otten – Sybe Terwee 0-1.

Paul Ruber doet hieronder verslag van zijn partij tegen Keimpe Knijft en meteen ook nog maar even van die van vorige week.

 

Op weg naar het clublokaal op 16 januari nam ik mij voor nu eens een keer niet voorbarig remise aan te bieden zoals in deze partij op 9 januari:

En hier bood ik laf remise aan. Bij de bar analyseerde ik met Sander het logische vervolg 13. … e6 14. Pe7+ Kh8 15. b4?! Pa4. En we vonden het een onduidelijk stelling. Echter rekenkundige Stockfish vindt dit helemaal geen onduidelijke stelling:

De opgave is namelijk: wit speelt en wint.

 

Een beetje balend maar dus wel gemotiveerd begon ik aan de partij in ronde 14:

Zwart verliest minstens een stuk. Geen spectaculaire partij maar wel een aardige strategische partij.

 

Oplossing eerste diagram:

16. Td8!! en wint. Bijvoorbeeld 16…Txd8?? 17. Pf7 mat!,

of 16…h6 17. Pxf7+, Kh7 18.Le4 met mat in zes.

Blue Monday is de zogenaamd deprimerendste dag van het jaar. Het valt meestal op de derde maandag van januari. Ik kreeg donderdag in de loop van de dag Blue Thursday-gevoelens. In de ochtend had ik nog het vooruitzicht op een clubavond met misschien wel tien interne partijen. Daar verheugde ik me op, want niet alleen is het lekker spelen in een goed gevulde zaal, ook om een leuke indeling te maken kun je het beste zo veel mogelijk spelers hebben. Maar door het aantal afmeldingen (ieder voor zich met plausibele redenen hoor, daar niet van) liep de verwachting terug naar negen, acht, misschien zelfs maar zeven potjes en werd ik chagrijniger en chagrijniger.

Nou goed, het gaat natuurlijk altijd om wie er wél zijn en de zeven partijen die er uiteindelijk uitrolden waren mooi uitgebalanceerd. Ieder had een tegenstander van gelijkwaardig niveau en in vier van de zeven gevallen waren dat partijen waarvan de spelers dit seizoen nog niet eerder tegen elkaar gespeeld hadden. Er werden op alle borden fanatieke gevechten gevoerd, die leuk waren om te volgen en de vijf remises en twee niet-remises die uiteindelijk genoteerd werden waren zonder uitzondering de uitkomst van initiatiefrijk spel en een dappere instelling.

En zo sloeg mijn stemming naarmate de avond vorderde helemaal om en werd het een heuse Bright Thursday.

Voor het meeste spektakel zorgden Ted en Robert. Al vanaf zet 6 werd er materiaal geofferd dat het een aard had, over en weer werden in de loop van de avond remise-aanboden afgeslagen en het einde van de partij kwam pas nadat zwart ook zijn laatste kans op tegenspel had zien vervliegen.

 

 

De partij van de avond was die tussen Aad en Colleen. Van deze partij ontving ik het commentaar van beide spelers, wat een leerzaam inkijkje geeft.

Het aardige van het begin van het seizoen is dat het koploperschap in de interne competitie vaak per week nog wisselt. Nadat Jan Vos de leiding nam in ronde 1 voerde een week later Sander Schilthuizen de ranglijst aan en is nu Aad de Bruijn de nummer één. Alles nog allemaal sterk afhankelijk van toevalligheden in de indeling, maar zo krijgt langzamerhand het klassement z’n vorm.

Aad is de enige met een score van 3 uit 3. In de tweede ronde speelde hij een aardige partij tegen Peter van Harn, waarin het er na 40 zetten nog redelijk gelijk uit zag, maar Peter uiteindelijk toch knakte:

Hierna volgde: 40. … Lh6 41. Kh1(?) Kf7 42. Pa3 Pf2+ 43. Kg1 Pd3 44. Pb1 Pc1 45. Pbd2 Pb3 en wit gaf op.

In die tweede ronde zagen we een nieuw gezicht op de club. Roland van Hartingsveldt hadden we tijdens het zomerschaak in De Waag al eens ontmoet en deze avond proefde hij hoe het is een lange partij in de Laan van Berlijn te spelen. Het werd een imponerende entree, want na een spannende partij wist hij te winnen van – niemand minder dan – Paul Neering.

Tien partijen waren er die tweede ronde en bij een indeling die het midden hield tussen het Zwitsers en een zuivere Keizer bevestigden de toppers in de meeste gevallen hun status. Colleen won van Piet Hein, Paul Ruber van Frank Otten en Sander van Pim. Jan Vos speelde remise met Keimpe, Sybe vestigde zich door een overwinning op Rykle in de top van de middenmoot en hetzelfde gold voor Wim Eiselin die Gerda eronder hield. Een snelle remise werd genoteerd voor Johan Tates en Paul Mathot, waarmee beiden van de nul af waren, en een veel langere remise voor Frank Sala en Marco Deurloo, maar dat konden wij allemaal al horen aankomen.

Bij de derde ronde hadden we de eerste externe thuiswedstrijd in de NHSB-competitie. Het Spaarne N2 versloeg Chess Society Zandvoort N2 met 4½-1½ (een apart verslag van die wedstrijd volgt nog). In de marge daarvan werden vijf interne partijen gespeeld. Drie daarvan eindigden in remise, waaronder de topper tussen Sander en Colleen. Naast Aad (tegen Wim Eiselin) was ook Piet Hein Koning een winnaar. Hij klopte Robert Balm, die een pionoffer in het begin van de partij niet wist te effectueren.