Gisteravond is de wedstrijd van ons eerste team in Zandvoort gespeeld. Die stond oorspronkelijk gepland in december, maar omdat op die datum de zaal niet beschikbaar was is toen een nieuwe datum in februari afgesproken. Wij dachten toen dat we op 21 februari wel een sterk zestal beschikbaar zouden hebben, maar naarmate de dag dichterbij kwam bleek dat meerdere vaste spelers en ook invallers toch verhinderd waren, zodat we uiteindelijk met twee invallers uit het tweede en een invaller uit het derde team kwamen opdagen.
Het team van Chess Society is een van de sterkste formaties in de 1e klasse B en zij traden wél aan in nagenoeg de sterkste opstelling. Niettemin zat de stemming er bij ons goed in en er klonken opmerkingen als “we gaan ze eens een poepie laten ruiken”.
Schaken is wat dat betreft een prachtig spel en als je nou eens begint vanaf zet 1 alleen maar goede zetten te doen, wie weet hoe ver je dan komt. Zo begonnen we ook aan de wedstrijd en natuurlijk loop je dan tegen tegenvallers aan (Aad verloor, ik stond zelf na verloop van tijd ook niet best meer), maar Loek pakte een halfje op bord 1 en de grootste verrassing kwam van Paul op bord 3: die won (daarover zo dadelijk meer)!
Nadat ik mat was gezet (ach, het was uiteindelijk mat in 3, dan gun je het je tegenstander ook wel om die op het bord uit te voeren) stonden we dus 2½-1½ achter. Ik had gezien dat de stellingen van Leo en Joost moeilijk te duiden waren, maar ik had ook dorst. In de bar hoorde ik van een Zandvoorter dat hij zich ernstig zorgen maakte of ze de wedstrijd nog wel gingen winnen. Hé, zo had ik het eigenlijk nog niet bekeken, ik was blijkbaar nog bezig mijn nederlaag te verwerken.
Terug in de speelzaal bleek dat de wedstrijd plotseling al was afgelopen. De beide partijen waren remise geworden en we hadden dus met “slechts” 3½-2½ verloren.
Geen slechte uitslag, zeker gezien onze opstelling en die van hun, maar het grootste compliment ging deze avond natuurlijk naar Paul!
Zijn tegenstander, een FM (FIDE meester), speelt sinds het vorige seizoen voor Chess Society en had tot deze wedstrijd voor die club alleen nog maar gewonnen (4 uit 4 in 2023/24 en 2 uit 2 in 2024/25).
Paul speelde in zijn bekende onverschrokken stijl, won een kwaliteit, gaf die kwaliteit weer terug om een vrijpion te laten oprukken, offerde nog een kwaliteit om een tweede (verbonden) vrijpion erbij te krijgen en die pionnen waren daarna niet meer te stuiten. Nou ja, ik kan het allemaal wel vertellen, laten we de analyse van de winnaar zelf maar gaan lezen:
Chess Society Zandvoort N1 – Het Spaarne N1 3½-2½
bord 1: Christiaan Houpst – Loek Veenendaal ½-½
bord 2: John Cornelisse – Aad de Bruijn 1-0
bord 3: Erik van den Dikkenberg – Paul Neering 0-1
Het was gisteren rapidavond. Twintig deelnemers, veel van de bekende namen, maar ook wat nieuwe gezichten. We speelden 5 ronden, met 15 minuten bedenktijd. Geen toegevoegde tijd per zet, dus dat betekende soms bloedstollende tijdnoodduels en het bijbehorende gebeuk op de klokken. De sfeer bleef vriendschappelijk. Toen alle rook was opgetrokken zagen we de einduitslag:
1. Paul Ruber 4½
2. Paul Neering en Keimpe Knijft 4
4. Bré de Roo 3½
5. Jeroen Loos, Paul Mathot, Abdul Akkad en Alex Bogicevic 3
9. Bert Bergshoeff, Marco Deurloo, Henk Post en Joris van Leeuwen 2½
13. Robert Balm, Lars Veltman en Joël van der Horst 2
Afgelopen donderdag ging de eerste NHSB-competitieronde na Tata weer van start. Ons eerste team speelde thuis tegen Vredeburg, een team waar we de laatste jaren wel vaker tegen gespeeld hebben. Ze worden door de tijd heen steeds wat sterker en dat was ook deze keer te merken. Ondanks een overwinning op bord 5 van invaller Jan Vos gingen we er vrij hard af (2-4) en zo komt in wat een rimpelloos seizoen leek te worden plotseling de degradatiezone toch weer in zicht. Even in de beugels nog voor de laatste wedstrijden!
Intern was de opkomst ook ineens weer veel hoger en zo hadden we een mooie volle speelzaal. Part-time lid Roland liet tegen Paul R opnieuw zien potentieel bij de top van onze club te behoren (remise), Paul M en Keimpe kwamen na een verwoed gevecht ook tot datzelfde resultaat, Sybe en Pim spijkerden hun klassement wat bij met fraaie zeges en Peter en Wim E deelden het punt.
Frank S en ik speelden tegen twee van de nieuwkomers. In mijn partij tegen Lars kwam ik zwaar in de problemen door een gecombineerde aanval waarbij hij al zijn stukken goed gebruikte. Na heel veel verwikkelingen lukte het me om in een toreneindspel te belanden waarin mijn ene vrijpion de doorslag gaf. Lars heeft op chess.com een rating van 1000, maar ik zeg jullie wat, die is keihard op weg naar 1500, misschien wel 1700.
Frank S speelde tegen Joris en van Joris ontving ik het volgende uitgebreide verslag van die partij. Leuk! Dat zouden best meer mensen mogen doen.
In het verslag van vorige week eindigde het oefenpotje dat ik toonde met opgave in een stelling die helemaal niet verloren bleek te zijn. Ik schaam me eigenlijk nog steeds dat ik dat op dat moment zelf niet zag, maar ik troost me met de gedachte dat we toen toch wel wat publiek hadden, waarvan ook niemand zei “dit is helemaal niet verloren”.
Wat in elk geval een goede les is, geef nooit zo maar op! Ook al denk je dat je verloren staat, laat die zetten eerst nog maar even op het bord komen, misschien gaat het wel anders dan je dacht en het ergste dat je kan overkomen is dat je inderdaad verliest.
Anderzijds wil je ook niet de reputatie krijgen dat je de speler bent die altijd maar doorspeelt in stellingen die totaal hopeloos zijn, dus je moet dat niet overdrijven. Je verdient ook respect als je je nederlaag op tijd erkent.
Toevallig ging de discussie deze donderdag daar ook weer over na de partij tussen Rykle (wit) en één van onze aspirant-leden Joris (zwart). Na de 33e zet van zwart (pion van e5 naar e4) stond de volgende stelling op het bord:
Hier gaf Rykle op.
Ik denk terecht (twee pionnen achter in een stelling met lopers van ongelijke kleur is meestal te veel), maar zelf zou ik toch nog wel even doorgespeeld hebben.
De klas van Paul N bestond op de rustdag van de tienkampen in Wijk aan Zee uit maar liefst vier nieuwe schakers. Na een uur les tussen 7 en 8 wilden ze ook graag een echte partij in de grote zaal spelen.
En zo werden er vorige week uiteindelijk negen partijen gespeeld, waarvan er vijf meetelden voor de interne competitie. Paul N liep er in een vrije rol als schaakmeester/coach tussendoor en hield de ontwikkelingen bij Ajax-Galatasaray goed in de gaten. Welverdiend na een dagje oppassen op de kleinkinderen!
Ik was zelf ingedeeld met wit tegen een van de nieuwelingen. Dit soort partijen speel je niet om te laten zien hoe goed je kan schaken, het gaat vooral om het inschatten van het niveau dat je tegenstander al heeft en tevens om hem de gelegenheid te geven veel goede zetten te doen en gewend te laten raken aan de routine zetten-klok indrukken-zet noteren. We kijken dan ook niet naar wat er beter kon, maar we delen vooral complimentjes uit voor de goede zetten.
Los van dit chaotische einde van de partij moet ik zeggen dat als deze gast in de opening z’n stukken nog net iets beter leert neer te zetten ik over een jaar al een hele kluif aan hem ga hebben. Ik hoop dat hij gauw lid wordt.
De toppartij in de interne competitie (nou, dan vergeten we even de snelle remise tussen Paul R en Aad) ging tussen Sander en Paul M. Van Sander ontving ik het complete verslag en de analyse van die partij. Leuk! Dat zouden best meer mensen mogen doen.
Recente reacties