Verzwakt KC 3 moet punten in Amsterdam laten

26 september 2010 (door Rob de Haan)

Met liefst drie invallers in het team waren de verwachtingen natuurlijk niet erg hoog gespannen. Zo bezien is de kleinst mogelijke nederlaag eigenlijk erg meegevallen.

Slechts drie partijen werden beslist. Toch werden de punten op verscheidene borden pas na harde strijd gedeeld. Dat was bijvoorbeeld op bord 1 het geval, waar Aad de Bruijn het opnam tegen oudgediende Niek Oud en de partij zeer scherp opzette. Met een spectaculair torenoffer, dat ook wel wat speculatief was, brak Aad de zwarte stelling open, won ook enig materiaal terug, maar moest na de nodige verwikkelingen toch in remise berusten.

Ook het eindspel waarin Frans Arp (bord 5) terecht kwam was spannend door het ongelijke materiaal. Frans kon de matdreigingen afwenden, maar zijn tegenstander belette de promotie van de witte vrijpionnen. Eeuwig schaak was ook hier het resultaat. Op het derde bord ging Yehuda er ook fors tegen aan. Maar de onveilige positie van zijn (witte) koning maakte het ook in deze partij onmogelijk om een vol punt te scoren.

In vergelijking hiermee waren de remises van Gerard Snijders en Rob de Haan (borden 4 en 6) vrij tam. Toen zij met de tegenpartij de punten deelden, zag het er op de overige borden nog niet zo slecht uit.

René (bord 2) had echter een beroerde middag. In een passieve stelling verloor hij een pion en - wat erger was - iedere kans op tegenspel. Een wit paard nestelde zich op een sterk veld en oefende grote druk uit. Toen de vijandelijke koning aan een zegevierende opmars begon, was er geen houden meer aan.

Ad Hendrikse (wit) viel in op bord zeven en kreeg goed spel in een Siciliaanse partij. Beide tegenstanders gebruikten veel tijd, zodat tegen vijf uur een spannende fase aanbrak. Op een gegeven moment gaf de klok van zwart aan dat zijn bedenktijd voor de eerste 40 zetten op was, waarna in de analyseruimte bekeken moest worden of die ook allemaal al waren gespeeld. Dat bleek niet het geval, zodat wit, die trouwens al een kwaliteit had buitgemaakt, won.

Tenslotte, letterlijk, Fer Mesman (bord 8 en bovendien als laatste nog tegen zeven uur bezig). In een ook al Siciliaanse partij kreeg Sietske de kans een sterke positie op te bouwen. Ze bezorgde Fer tenslotte een geïsoleerde pion en haar loper bleek in het resulterende eindspel ook al sterker dan het zwarte paard. Heel bekwaam maakte ze gebruik van haar meerderheid op de koningsvleugel en besliste tenslotte de partij met een kwaliteitsoffer. Misschien was het eindspel bij de beste zetten wel te houden , maar de kansen waren toch altijd in de partij bij wit geweest.

De overwinning van VAS-2 was dus verdiend, maar deze uitslag zegt nog niets over het verdere competitieverloop. Eerst maar eens in de basisopstelling aantreden!