Spanning en ontgoocheling in Zaandam(ZSC-Saende- KC 3)

9 maart 2008 (door Rob de Haan)

De nederlaag die ons derde achttal leed in de uitwedstrijd tegen koploper ZSC was natuurlijk niet onverwacht, maar ach, het had zo mooi kunnen zijn….! Omstreeks 18.30 uur hadden we (met een stand van 3-3 en nog twee partijen gaande) de overwinning binnen handbereik, maar een afgrijselijke blunder van onze derde-bordspeler, wiens naam ik maar even niet wil noemen, ontnam ons twee matchpunten (de andere partij – op bord 4 - werd na het incident onmiddellijk remise gegeven). Het gevolg is dat ons team in groot degradatiegevaar blijft.

Beide ploegen traden op volle oorlogssterkte aan. Het begin van de wedstrijd was rommelig en te laat. Tussen de eerste vier borden en het tweede kwartet was een subtiele scheiding aangebracht, die misschien een symbolische betekenis had. De thuisclub scoorde aan de kop 3½ punt, en aan de staart maar één punt! Toch lag de gemiddelde rating bij hun laatste vier spelers op 2053 (die van de eerste vier nog ruim daarboven!). We kunnen onze vier jeugdspelers die de strijd zijn aangegaan dan ook feliciteren met hun fantastisch resultaat.

De spanning in de wedstrijd mag dan gedurende de middag steeds zijn toegenomen, helaas kan van de kwaliteit van de partijen niet hetzelfde worden gezegd. De cruciale partij aan het derde bord is daarvan een goed voorbeeld. Na een onregelmatige opening van Siciliaanse snit leek wit wat voordeel te hebben, maar een onvoorzichtige aanvalspoging bood zwart gelegenheid op de tweede rij binnen te vallen en materiaal te veroveren. Op zeker moment kon zwart de partij direct uitmaken, maar in plaats daarvan veroverde hij slechts de kwaliteit tegen een pion. Wit kwam daarna weer helemaal terug in de partij. Twee vrijpionnen ondersteund door een actief loperpaar plaatsten zwart voor problemen die hem duidelijk boven het hoofd groeiden, ook al had hij veel meer bedenktijd. Wit zou of pion b7 of pion d7 laten promoveren. En toen gebeurde het dus. Een wanhoopschaakje op d3 met de toren kon door Kc2 worden afgewimpeld, waarna zwarts Lxb7 door Kxd3 en zwarts Txd7 door b8D zou worden beantwoord, in beide gevallen met een voor wit gladgewonnen eindspel. In een vlaag van schaakblindheid deed wit echter Ke1, waarna Lxb7 hem deed capituleren. Verbijstering alom, bij de Zaankanters natuurlijk gemengd met opluchting en euforie.

Hicham op bord vijf was na 2½ uur spelen het eerste klaar. Hij had met wit niets bereikt, maar voor de tegenstander gold hetzelfde. Er was geen aanleiding om te adviseren het remiseaanbod te weigeren. Op het eerste bord mishandelde Frans de opening (een Scheveninger), waardoor hij in het defensief werd gedrongen en al snel een pion achterkwam. Frans verzette zich nog wel een poos, maar zijn gerenommeerde tegenstander schoof de partij toch gemakkelijk uit. Gerard (op 2) wist met zwart eerst aardig partij te bieden en vrijwel te egaliseren, maar daarna deed hij zonder noodzaak een pion in de aanbieding, die dankbaar werd opgepeuzeld. Het eindspel bood geen reddingskansen. Aan het achtste bord had Tim zijn stelling nogal gecompromitteerd. Het zag er gevaarlijk voor hem uit, met twee witte torens op de open h-lijn. Maar Tim hield het hoofd koel en de stelling dicht, en daarna werden de zetten herhaald met remise als resultaat. Stand 3-1 voor ZSC.

Vrij snel daarna kwamen twee punten voor ons team binnen. In slechts 17 zetten speelde Wouter met zwart (!) Edwin Woudt van het bord. En dan te bedenken dat de eerste tien zetten uit het theorieboek waren overgenomen. Daarna speelde Wouter in plaats van rustig rokeren een paar riskante aanvallende zetten, waarop een te heftige reactie (f4-f5-f6) volgde. Wit had duidelijk geen rekening gehouden met het snel volgende dame-offer en moest de koning omleggen.

Max (wit) kwam al in de opening in het voordeel (gedekte vrijpion, open f-lijn); Toby had geen enkel tegenspel. De damevleugel werd afgegrendeld nadat zwart een kans om daar actief te worden had gemist, en vervolgens zette eerst de g-pion en daarna de h-pion zich in beweging. Wit won een pion met behoud van aanval en toen Toby nog een tweede pion inleverde legde hij maar het moede hoofd in de schoot. Stand: 3-3.

Ronald (zwart) verdedigde tegen de geduchte Mark van Schaardenburg het vierde bord. Hij deed dat solide en er werd veel geruild. Tenslotte kwam een dame-eindspel op het bord, waarin wit een klein voordeel had: de betere pionnenstructuur. Met eindeloos geduld probeerde wit de zwarte stelling uit zijn hengsels te lichten. Maar Ronald gaf geen krimp en vermeed alle zetten die wit een aanknopingspunt hadden kunnen bieden. De toeschouwers vroegen zich geregeld af, of de stelling op het bord niet al eens twee keer eerder was voorgekomen, maar een dergelijke claim werd niet gelegd. Toen de partij na de 69e zet remise werd gegeven (na het eerder beschreven drama) stond de stelling van Ronald nog steeds fier overeind.