In het oude Rome had je brood en spelen. Bekend. Het huidige voetbalspektakel wordt er wel eens mee vergeleken, en ik denk dat er inderdaad een paar overeenkomsten zijn.
Ten eerste de plaats van handeling: een stadion, (en voor de wagenrennen een circus maximus, een renbaan met tribunes). De slachtpartijen in het Colosseum laten zich niet vergelijken met het voetbal. De emotionele toestand van de toeschouwers ook niet echt, want velen raakten bij het zien van moorden die gepleegd werden in een soort bloeddorstige schemertoestand: tegen wil en dank soms, zoals je bij sommige klassieke schrijvers kunt lezen.
Daarbij vergeleken is het voetbal toch een tam spelletje.
Maar er waren wel gladiatoren die het tot een heldenstatus brachten en door vrouwen aanbeden werden. Er waren erbij die steenrijk werden en in kasten van villa’s woonden. Dus wel een beetje als de grote voetbalsterren van nu.
Een ander deel van die spelen had een volkomen andere status. De wagenrennen leken in veel opzichten meer op het huidige voetbal dan het geweld van gladiatoren. Het competitie-element was hierbij dominant. De deelnemers waren opgesplitst in partijen, en de supporters dus ook. Er zijn verhalen bekend van confrontaties tussen verschillende groepen die doen denken aan de animositeit tussen de Ajax- en Feyenoordfans. Het ging er in die oude tijden heftig aan toe. De mensen zijn in die paar millennia niet echt veranderd wat dat betreft.
We kunnen er natuurlijk de draak mee steken; graag, maar dit sociaal gedrag beperkt zich niet alleen tot de sport. Het kan over van alles gaan; competitie zit in ons DNA. En er is een beroepsgroep die daar garen bij spint, want de journalistiek zal geen gelegenheid voorbij laten gaan om welke controverse dan ook, zoveel mogelijk op te blazen. Dat betekent altijd kassa. De kwaliteitskranten doen er gretig aan mee.
Maar een gebeurtenis als het NIKA-OPROER hebben ze tot nog toe niet mogen verslaan.
In het Byzantium van rond het jaar 500 waren de twee partijen, de blauwen en de groenen, zo gepolitiseerd, dat ze bezig waren de totale samenleving in hun greep te krijgen. Gesteund door rijke en invloedrijke burgers begonnen ze eisen te stellen aan de regering. keizer Justinianus werd bedreigd. Hij moest verschillende wetten die hij had ingesteld weer intrekken, anders…
Na afloop van de laatste wagenrennen liep het zo uit de hand dat driekwart van de stad werd verwoest en in de as gelegd. De groenen zwoeren een nieuwe keizer te zullen kronen en bestormden het paleis. Justinianus wilde vluchten, maar zijn vrouw wist hem ervan te weerhouden.
Hij slaagde erin zijn leger te mobiliseren en liet een ongekende slachting aanrichten onder beide facties. Er waren 30.000 doden…
Nog een persoonlijke ontboezeming tot slot; ik heb zelf regelmatig behoefte om het torentje of paleis Soestdijk te bestormen, wanneer Ajax weer eens verloren heeft. Er wil alleen nooit iemand meedoen.
Stel: je woont in IJmuiden en je moet om een uur ’s middags in Purmerend schaken. Hoe laat vertrek je dan? Precies: om even over twaalf. Reistijd: 40 minuten, vertelt de routeplanner. Laat ik hem / haar / het HAL24 noemen, kortweg HAL. Neem over 150 meter de afslag naar Leeuwarden / Purmerend. Zoetgevooisde stem. Mijn richtingsgevoel negerend zal ik HAL volgen. Geen weerstand tegen HAL opwerpen. Is nutteloos. AI en zo. Vechten tegen de bierkaai.
Eerst nog even tanken op de Betelgeuzestraat (Euro, 1,76 euro) en dan bescheiden wegblazen over ’s lands snelwegen (A9, A8, A7). Bestemming: Zorgcirkel Triton, Overwhere. Purmerend. Mooie plek waar schaakclub Purmerend resideert. De routeplanner liegt nooit, zegt mijn ex-vrouw vaak. Misschien wel te vaak. Ze heeft altijd gelijk, daar niet van. (Verder gaan we goed met elkaar om en vinden in een- en dezelfde auto eensgezind de route naar Oostenrijkse skigebieden, achterin ook geen jengelende kinderen meer. Nou ja, bijna nooit.)
Eerstebordspeelster Colleen Otten en uw verslaggever kwamen uiteindelijk slechts vier minuten te laat. We laten de stress en ergernis over de door HAL aanbevolen en uitgevoerde route even buiten beschouwing. Nou ja…. toch even een ergernisventielletje open zetten. We kwamen via afslag Heemskerk in Assendelft terecht. Afslag Heemskerk?? Waarom Assendelft? Eindbestemming gecontroleerd. Goed ingetypt. File voor stoplicht. Wat nu? Overal doemden auto’s op die geen haast leken te hebben. Hoe laat was het? Half een. Aankomsttijd: 13 uur 7, zei HAL inmiddels. Purmerend is toch niet het einde van de wereld? Het leek wel alsof de medeweggebruikers juist op dit tijdstip zich op de weg hadden begeven om twee ‘begeesterde’ schakers op de vroege zaterdagmiddag dwars te zitten. Geïnstrueerd door HAL natuurlijk, dat kan niet anders, AI of geen AI.
Begeesterde schakers? Standaard opening van de conversatie in de auto: Heb jij er zin in vandaag? Nee, ik niet. Jij? Ik ook niet, maar wie weet komt de zininin wel gaandeweg de partij.
(Het was niet eens een stoplicht in Assendelft, het was een stoplicht in het lintdorp ten zuiden ervan. Naam onbekend.)
Goed. Bestemming bereikt, zei HAL. De wedstrijd! Laten we het daar eens over hebben, Andy. Uitslag: 4-4. Een uitroepteken is verdiend, als ik de scores in openingswedstrijden van de laatste jaren in herinnering roep. Maar er had misschien meer in gezeten.
Als ….. niet dan …… Jaja.
–0–
13 uur 55, om en nabij. Ik had me op bord vier tegen Ton van Nieuwkerk in een soort rapid-tempo vergaloppeerd in de opening – zonder er al weet van te hebben -, of er werden al handen geschud op bord zeven. Frans Arp opende de score in ons voordeel. Tegenstander Nico Felten had zich met zwart verslikt in een Najdorf (Dxb2-variant): hij rokeerde kort en moest voor zet twintig de vlag al strijken wegens onafwendbaar mat. Lekker begin.
Kort daarna volgden twee remises, op bord 1 en bord 2. Paul Ruber speelde tegen een oude bekende (Peter Smits) en bood op zeker moment remise aan in een gelijke stand. Colleen Otten verbruikte met wit op bord 1 veel tijd in een interessante variant van het Scandinavisch, kon op zeker moment kiezen voor een sterke voortzetting om de zwartspeler benauwde momenten te bezorgen, maar koos in plaats daarvan voor een remise-aanbod, met een schuine blik op de klok.
Uw verslaggever zelf dacht de opening redelijk soepel te hebben overleefd, maar ’s avonds zei HAL dat 13. e7-e5 dubieus was. En met een neutraal, metalen timbre erachteraan: ach, dat Scandinavisch, moet dat niet gewoon de prullenmand in, mijnheer Schill?
JA!!!, schreeuwden schaakminions in koor in mijn oor. Schaakminions hebben trouwens met al hun grootscheepse asielaanvragen gezorgd voor een onstuitbare asielcrisis in Nederland – tsunami-achtig – waardoor Nederland niet meer van de echte Nederlanders is. Noodwetten en nog eens noodwetten moeten er komen. En snel. De mensen verwachten ook wat. Die stomme, slechtopgeleide eenogen ook, gelukzoekers zijn het, alleen maar bekend geworden door Despicable me part I t/m IV, verder kunnen ze niets en ze houden ook nog eens onze banen en huizen bezet, met hun gebazel en gedoe. En daardoor schijnt ook de zon nog steeds te weinig in ons land.
Tot zover onze nieuwe minister-president D.S. die overigens niet alleen maar briefjes voorleest die de Grote Gehaktbal hem voortdurend toeschuift. Nee, zeker niet. Het is een belediging om iemand dat in dit huis te horen zeggen.Oké, dat zal dan wel!
Let us do some Q and A (k-term van en voor managers): excellentie, wat is er waar van het voornemen om schakers, ongeacht hun status van verblijf, nationaliteit, origine of speelsterkte vanaf 1 januari 2026 te verplichten zowel met wit als met zwart de Hollandse opening te spelen?
Dat is een vraag uit de achterhoede van het maatschappelijk debat. Hier hebben we het vaak genoeg over gehad en daarom verwijs ik voor uw en vooral mijn gemak naar het hoofdlijnenakkoord van jongstleden …..
Maar mijnheer Schaaf, zit dit kabinet er nog wel in 2026?
Deze ministersploeg is geen kleuterklas!
Oké, oké, we dwalen af, terug naar onze verslaggever in Purmerend. Is er nog gescoord in de Zorgcirkel, Andy Houtkamp?
Niet dan ik weet, Hugo, maar ter zake. Tegenstander Ton van Nieuwkerk had op bord vier kunnen profiteren met 14 d4-d5, de zet die Schill verwachtte, maar hij koos na lang nadenken voor 14. Pc3-e4, lonkend naar het zojuist ontstane gat op d6. De verwikkelingen liepen met een sisser af, namelijk in een tamelijk gelijkstaand eindspel met ongelijke lopers en zware stukken. Remise door herhaling van zetten.
Leo Littel op bord 5 had vanuit een Siciliaans ogende opening een tijd lang een iets mindere stand tegen Sanne Visser, maar wist met een tactische grap (Pc4-d2) het evenwicht te herstellen en een degelijke remise te behalen. Goed begin van een nieuw seizoen voor onze man uit Amsterdam.
Op bord 8 kwam Jan Vos met zwart goed uit de opening. Tegenstander Van Someren beging een opzichtige fout (Df4-g3) waarna stukverlies zou hebben kunnen volgen. Jan koos voor een voortzetting die pionwinst opleverde. Hijzelf over zijn partij: ook na de pionwinst leek de stelling te winnen. 21 … f5 was een poging tot actief doorpakken, maar vervolgens ging er tijd verloren met damezetten, waarvan twee weinig zinvol. Wit activeerde intussen zijn stukken en zwart overzag 31 Tb3, waarmee wit de pion terugwon en positioneel in het voordeel kwam. 34 … Dh5 en 36 … f4, in tijdnood gespeeld, kantelden de partij definitief in wits voordeel.
Daarmee trok Purmerend de stand gelijk: 3-3.
Toen restten er nog twee partijen. Loek Veenendaal op bord 3 tegen Pim Jekel en Aad de Bruijn op bord 5 tegen Arno Buijten. Loek speelde de opening niet goed en zag zijn stelling in het verre middenspel afkalven naar een materiele disbalans. Er resteerde een toreneindspel met twee pionnen minder dat hij plichtmatig doorspeelde zolang de partij van Aad de Bruijn nog niet beëindigd was in winst.
Aad maakte van een Caro-Kann een vleugelgambiet. Na het weigeren daarvan ontstond een stelling met een ‘Franse’ pionnenstructuur. Nadat schermutselingen op de a- en b-lijn de damevleugel hadden leeggeveegd resteerde een strijd op de overgebleven zes lijnen, waarbij wit lustig kon gaan opstomen met de f-pion en zwart, al kreupel gemaakt zonder rokade, afwachten moest. Aad miste een lucratief paardoffer op g6, dat overigens niet zo heel eenvoudig te berekenen was. Ruil van lichte stukken en van de dames leverde een toreneindspel op met twee pionnen meer dat met enig denkwerk het verdiende winstpunt opleverde.
Na het handen schudden gaf Loek zijn partij meteen op en kwamen we op een eindstand van 4-4.
Zal ik hier weer eens de inmiddels versleten anekdote opdissen dat we tien jaar geleden, op een gure januaridag in hetzelfde verzorgingstehuis onze eerste wedstrijd in de promotieklasse wonnen, na een meer dan gevoelige 0-8 thuisnederlaag tegen Heerhugowaard in de eerste ronde? Dat lijkt nu bijna een religieus geworden wederopstanding.
Desalniettemin, dit gelijke spel was verdiend. Let’s call it a day.
Zaterdag is in Heemstede het Kennemer Open weer van start gegaan. Niet zo veel deelnemers namens Het Spaarne dit jaar, want de meeste zaterdagschakers spelen in onze KNSB-teams. Gerda Schiermeier doet wel mee, maar had een bye in de eerste ronde. Frank Sala en Robert Balm zullen zo nu en dan eens een ronde meespelen, maar ook zij hebben verplichtingen in externe teams. Robert was er deze ronde niet bij, Frank wel en hij won van Herman Poortinga.
Een algemeen verslag van de eerste ronde is te lezen op de website van het Kennemer Open: Kennemer Open – Rondeverslagen
Na een rapidavond en de ledenvergadering is donderdag op de derde clubavond de interne competitie van start gegaan. Hoewel om acht uur nog iemand vroeg waar al die schakers bleven – we waren op dat moment nog maar met z’n vijven – werd er tien minuten later toch echt op negen borden geschaakt.
De competitieleider had een indeling bedacht waarbij de top tegen de subtop speelde en de middenmoot tegen de staart en dus werd het meteen een zware ronde voor Paul Mathot, Sybe Terwee, Jan Vos en Keimpe Knijft.
Titelverdediger Colleen Otten won op de volgende elegante wijze een kwaliteit:
Vanuit de diagramstelling volgde: 28. … Lg3 29. Te3 Lf2+ 30. Kxf2 Le4+ 31. Kg3 Lxd5, waarna de overwinning soepel werd binnengehaald.
Ook Sybe en Keimpe moesten na lange partijen hun meerdere erkennen in Aad de Bruijn en Sander Schilthuizen.
Jan Vos echter zorgde voor de verrassing van de avond door te winnen de schier onklopbare Paul Ruber en is daarmee de eerste koploper geworden.
Op de “lagere” borden noteerden we overwinningen voor Robert Balm, Piet Hein Koning, Pim Abbestee en Abdul Akkad. Wim Eiselin en Rykle van der Heide tekenden voor de enige remise.
In de jaren 60 en 70 had je G.B.J.Hiltermann, die op de radio de politieke toestand in de wereld duidde voor de Hollandse luisteraar. Later deed hij het ook op televisie. Je werd niet zo heel veel wijzer van zijn staccato. Ik herinner me vooral zijn gedrevenheid, zijn zorgvuldige woordkeuze en zijn ijdelheid.
Ik heb soms het idee dat het er in de wereld toen iets eenvoudiger uitzag. Toen de Koude Oorlog de westerse wereld in haar greep had; toen er nog nauwelijks andere delen van de wereld leken te bestaan. Hiltermann had het nooit over Afrika of Zuid-Amerika. Die landen bestonden uiteraard, maar geen mens die er ooit aan dacht. Zeker niet als G.B.J.Hiltermann op zondagmiddag de wereld aan het duiden was.
Er is veel veranderd in die paar decennia.
Over wat er allemaal gebeurt in Afrika en het Midden-Oosten, is inmiddels veel meer bekend, al was het alleen maar omdat de bewoners van die werelddelen massaal naar Europa trekken. Ze hebben redenen genoeg. Armoede, oorlog en uitzichtloosheid. In Europa zou het beter zijn. Maar de volkeren van het Avondland zien ze niet graag komen, en verzinnen van alles om ze buiten de deur te houden. De mogelijkheden in Europa zijn gewoon veelbelovender dan in andere delen van de wereld. Dus bracht de digitale techniek velen een zicht op het z.g.n Utopia. In Europa wachtte het geluk en het succes. De kans op een beter bestaan. De sociale media maken er al minstens twintig jaar reclame voor, overal.
Hoe gaat het met die wereld tegenwoordig? Helemaal niet zo slecht denk ik. Die wereld volgt zijn eigen onvoorspelbare agenda. Het zijn vooral de menselijke bewoners die zich zorgen moeten maken, want het ziet er wel dreigend uit op dit moment. Het is nu dan wel geen wapenwedloop die de gemoederen bezighoudt, maar een klimaatverandering kan zeker ook verwoestende gevolgen hebben. Er zijn in het verleden ontelbare soorten uitgestorven ten gevolge van veranderingen in het klimaat. Dat kan ons natuurlijk ook overkomen. Wij vormen geen uitzondering op deze trend.
Ik weet niet of mensen in staat zijn zodanig samen te werken, dat de gevolgen van de opwarming van de aarde binnen die beroemde anderhalve graad blijft. Het is allemaal zo onzeker!
Er zijn al heel wat internationale conferenties geweest. Daar worden de problemen besproken en worden afspraken gemaakt, waar vervolgens velen zich gewoon niet aan houden. Verschillende belangen zorgen ervoor dat het vreselijk langzaam gaat. En het kan niet veel anders, want je kunt autonome landen niet dwingen.
Er wordt door internationale instanties en politici gepleit voor verdraagzaamheid en welbegrepen eigenbelang. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje tenslotte. Het halsstarrig vasthouden aan je z.g.n identiteit en belangen zal op den duur contraproductief werken.
Dit betoogde een Amerikaanse politicoloog in het programma buitenhof. Ik denk dat hij gelijk heeft.
Het leven in bubbels, zoals dat door sociale media bevorderd wordt, drijft ons uit elkaar.
En het is juist hoog tijd dat we het op een aantal fundamentele punten eens gaan worden.
Maar dit is niet eenvoudig. Leven in een bubbel geeft mensen ook een gevoel van veiligheid.
En dat gevoel is vooralsnog heel wat sterker dan de ratio van de noodzakelijke samenwerking.
Het mag van mensen niet verwacht worden dat ze de brede samenhang van alle huidige problemen begrijpen. De politici wereldwijd kunnen het ook niet echt. We stuiten als menselijke soort flink op onze grenzen, We zijn nog steeds behept met oeroude reflexen. Ik acht de kans dat we binnen afzienbare tijd rationele wezens zullen worden dan ook niet groot. Maar mocht het in de toekomst toch gebeuren, dan is dat nog steeds geen garantie voor een eeuwig voortbestaan.
Wij weten niet wat de aarde allemaal van plan is. We kennen haar onvoldoende. We worden regelmatig overvallen door natuurrampen, die niet allemaal te wijten zijn aan de CO2-uitstoot.
Al deze dingen denkend, is het tenslotte toch het beste om in ieder geval naar samenwerking te streven. Want als je het allemaal op z’n beloop laat wordt het van kwaad tot erger.
Over twee weken begint het nieuwe seizoen, een mooi moment om nog even terug te kijken op de laatste maanden van het het vorige.
Terug van (te lang) weggeweest: het Paaseierentoernooi! (28 maart 2024)
Traditiegetrouw spelen we de donderdag voor het Paasweekend om de eieren en het clubkampioenschap Snelschaken, maar na corona was er een breuk met die traditie gekomen. Snelschaken is niet de favoriete spelvorm van veel van onze leden, daarom was het er een beetje bij ingeschoten.
Maar dit jaar was het weer zover, de opkomst was zeer behoorlijk en voor wie echt geen zin had hadden we nog een rapidgroepje, dat met wat meer bedenktijd speelde. Het beviel heel goed en iedereen ging wel met wat eieren naar huis.
De titelverdediger (uit 2019) Paul Ruber verloor in de eerste partij van de voorronde van Paul Mathot, maar won er daarna negen op een rij (vier in de voorronde en vijf in de finaleronde) en werd opnieuw snelschaakkampioen.
Groep A:
1. Paul Ruber (5 uit 5)
2. Michiel Terwee (3 uit 5)
3. Aad de Bruijn en Piet Hein Koning (2 uit 5)
5. Colleen Otten en Abdul Akkad (1½ uit 5)
Groep B:
1. Jeroen Loos (4½ uit 5)
2. Keimpe Knijft en Paul Neering (3½ uit 5)
4. Robert Balm, Jan Vos en Paul Mathot (2½ uit 5)
7. Sybe Terwee (2 uit 5)
8. Frank Sala en Dave Hartman (1½ uit 5)
10. Ted Bijvoets (1 uit 5)
Rapidgroep:
1. Marco Deurloo (3 uit 3)
2. Pim Abbestee (2 uit 3)
3. Gerda Schiermeier (1 uit 3)
4. Noud Vromans (0 uit 3)
Grande Dame Rapidtoernooi. (25 mei 2024)
Bij de vijfde editie van ons open rapidtoernooi hadden we 32 deelnemers, verdeeld over 5 groepen.
Henrik Petersen uit Duitsland was een late aanmelder, maar bleek een welkome verrassing: hij won het toernooi!
Frank Sala werd (gedeeld) winnaar in groep 4, de overige leden van Het Spaarne hadden in het algemeen ook een prima dag.
Dankzij de vele door de leden gedoneerde prijzen in natura werd het toernooi ook in financieel opzicht een succes.
Groep 1:
1. Henrik Petersen (4½ uit 5)
2. Jan Boekelman, Dirk van der Meiden en Ahnaf Uddin (3 uit 5)
5. Aden Darie (1 uit 5)
6. Theo Kroon (½ uit 5)
Groep 2:
1. Willem Hensbergen (4½ uit 5)
2. Frans Arp (4 uit 5)
3. Loek Veenendaal (3 uit 5)
4. Jan Havenaar (1½ uit 5)
5. Aad de Bruijn en Fred van Randen (1 uit 5)
Groep 3:
1. Paul Plum (4½ uit 5)
2. Paul Neering (2½ uit 5)
3. Keimpe Knijft, Florin Omota, Bré de Roo en Sybe Terwee (2 uit 5)
Groep 4:
1. Klaas Been en Frank Sala (4 uit 5)
3. Hans Pot (2½ uit 5)
4. Peter Kaptein (2 uit 5)
5. Pim Abbestee (1½ uit 5)
6. Laurens Terwee (1 uit 5)
Groep 5:
1. Henk van der Meiden (4 uit 5)
2. Willy Au en Bert Bergshoeff (3½ uit 5)
4. Gerard Draaisma (3 uit 5)
5. Jim Meij (2½ uit 5)
6. Barend Lavrijsen (2 uit 5)
7. Arno Kottman (1½ uit 5)
8. Daniela Stiller-Plum (0 uit 5)
Rapidavond. (20 juni 2024)
Het clubkampioenschap Rapidschaak ging naar Yashin van Kesteren. De superinvaller van ons eerste team laat zich niet zo vaak op de club zien, maar bewijst dan toch steeds één van onze toppers te zijn, zo ook deze keer. Behalve een halfje tegen Aad de Bruijn liet hij niets liggen.
Groep A:
1. Yashin van Kesteren (4½ uit 5)
2. Colleen Otten (3½ uit 5)
3. Paul Ruber (3 uit 5)
4. Aad de Bruijn, Paul Neering en Keimpe Knijft (2½ uit 5)
7. Sander Schilthuizen, Martin Zegstroo en Jan Vos (2 uit 5)
10. Piet Hein Koning (½ uit 5)
Groep B:
1. Abdul Akkad en Robert Balm (4 uit 5)
3. Pim Abbestee en Casper de Koning (3½ uit 5)
5. Paul Mathot (3 uit 5)
6. Frank Sala (2½ uit 5)
7. Gerda Schiermeier (2 uit 5)
8. Bert Bergshoeff (1 uit 1)
9. Marco Deurloo en Wim Eiselin (1 uit 2)
11. Ted Bijvoets (1 uit 3)
12. Frank Otten en Tom Heaton (1 uit 5)
14. Wim Hoffenaar (½ uit 5)
Colleen is ons allemaal de baas. (27 juni 2024)
De interne competitie is dit seizoen opnieuw gewonnen door Colleen Otten. Al begin april was haar voorsprong zo groot, dat haar de derde opeenvolgende titel van Algemeen clubkampioen niet kon ontgaan. Op de laatste speelavond nam zij het simultaan op tegen iedereen die wilde en versloeg ons met liefst 9½-3½!
De uitslagen:
Paul Ruber – Colleen remise
Paul Neering – Colleen remise
Colleen – Jeroen Loos remise
Casper de Koning – Colleen 0-1
Colleen – Bert Bergshoeff remise
Colleen – Robert Balm 1-0
Colleen – Piet Hein Koning 0-1
Johan Tates – Colleen 0-1
Colleen – Pim Abbestee 1-0
Colleen – Frank Sala 1-0
Colleen – Arno Kottman 1-0
Frans Arp – Colleen remise
Abdul Akkad – Colleen 0-1
Recente reacties